________________
શાન્ત કષાયવાળા થઈને વિહરતા હતા. એટલે ત્યાં એ અગર તો એમને ૯ દીક્ષા આપનાર અયોગ્ય હતા એમ નહિ બોલાય. કર્મની ગતિ વિચિત્ર છે. ચૌદ પૂર્વ ધરનાર પણ પડે છે. તો સામાન્ય મુનિ કોણ માત્ર ? ચૌદ પૂર્વધર તો શ્રુતકેવલી કહેવાય. એવા સમર્થ પણ ગબડી જાય તો સામાન્યનું શું ગજું? પડવું એ નવું નથી. આજે તો પડનાર તરફ આંગળી કરે છે, પણ એને આલંબન આપી માર્ગમાં રાખવાનું અને આરાધનામાં ચઢાવાનું સૂઝતું નથી. ચાલતાં ચાલતાં કોઈ ચીકણી જમીન આવવાથી પડી જાય તો એને ઉપરથી લાત મરાય? એ લાત મારનાર કેવા ? ડાહી ડાહા પણ ચીકણી જમીનમાં પગ લપસે તો પડી જાય તો સામાન્યનું શું ગજું? એ પડનારની ઠેકડી કરવામાં દયા છે? એમા દયા કે સદ્ભાવના છે કયાં? શાસનની વધુ હીલના તો દાંડી પીટનારા કરે છે. કર્મયોગે પડી જનાર કરતા તેની દાંડી પીટનારા શાસનની ઘણી અપભ્રાજના કરે છે. પડનાર જો યોગ્ય હોય તો તો એમ જ કહે કે કમનસીબે પળાયું નહિ. હું મહાપાપી કે પડી જવાયું.” અને એથી પણ ઘણી હીલના થતી અટકે, પણ પડનારની દાંડી પીટનારાઓથી તો નુકસાન
સ્વજનોનું મરણ, પાછળનાઓને ચેતવે છે....
જ થાય.
સાધુવેષમાં રહીને છૂપું પાપ સેવવું
એ ઘોર પાપ છે આના કેટલા તો પડતાને બચાવે નહિ, પણ ચર્ચાએ ચઢાવે. શાસ્ત્ર ફરમાવે છે કે, મરવું સારું પણ લીધેલું વ્રત મૂકવું તે સારું નહિ. આમ છતાં પણ વેષ મૂકવો પડે તો કોઈ અજાણ્યા દૂરના પ્રદેશમાં જઈને મૂકવો. તીવ્ર કર્મોદયે પાપ કરવાનું મન થાય અને મન ઉપર કાબુ ન જ રહે, તો સાધુવેષમાં રહીને છૂપું સેવવું, એ ઘોર પાપ છે. ન પડાય તે ઉત્તમ, ખરાબ વિચાર આવી જાય તો ય મનને મારવા પ્રયત્ન કરવો, આત્માની દશાનો વિચાર કરવો, સંસારનું સ્વરૂપ ચિંતવવુ, સારો સહવાસ સાધવો. છતાં સાધુવેષ છોડ્યા વિના ચાલે તેમ ન હોય તો તે છે માટે દૂરના અજાણ્યા પ્રદેશમાં ચાલ્યા જવું.'
૧૭૭
