________________
...ત૮-અહરણ.....ભ૮-૩
માનને જ સર્વસ્વ માનનારા સિહોદર રાજાએ શ્રી વજકર્ણ રાજાના સરળતા અને ધર્મપ્રેમથી ભરેલા સુંદર જવાબનો પણ સ્વીકાર ન કર્યો. ગમે તે પ્રકારે પણ “શ્રી વજકર્ણ રાજાને નમાવવો અગર તો નામશેષ કરવો.” આ ઇરાદાના પ્રતાપે તે રાજા શ્રી વજકર્ણ' રાજા સહિત તે નગરને રુંધીને બહાર રહેલો છે. ચોરાઈ જતો આ દેશ તે રાજાના ભયથી ઉજ્જડ બની ગયો છે. આ રાજવિગ્રહમાં કુટુંબ સહિત હું પણ નાઠો. આજે અહીં મહેલો બળી ગયા અને તે મારી ઝૂંપડી બળી. મારી ક્રૂર સ્ત્રીએ મને શૂન્ય બની ગયેલાં શેઠીયાઓનાં ઘરોમાંથી ઘરનાં ઉપકરણોને લઈ આવવા મોકલેલો છે. તેના કહ્યા મુજબ કરનારો હું તેમ કરવા માટે જાઉં છું. તેના દુર્વચનનું પણ આ શુભ ફળ મને થયું કે, જેથી દૈવવશાત્ દેવ જેવા આપને મેં દેખ્યા. આ પ્રમાણે ઉજ્જડ થયાની હકીકત કહીને તે માણસ અટક્યો.
શ્રી રામચંદ્રજીનો સાધર્મિક પ્રેમ એ ઉપરથી શ્રી રામચંદ્રજી સમજી ગયા કે આ એક સાધર્મિક ઉપરની આફત છે. અને આ બિચારો કોઈ દરિદ્રી છે. એ કારણથી
"एवमुक्तवतस्तस्य, दरिद्रस्य रघूहहः ।
રત્નન્દમયં સૂમ,-મહંત સ્વામી રા? , અર્થાત્ કરુણાના સાગર એવા શ્રી રામચંદ્રજીએ તે પ્રમાણે કહી રહેલા તે દરિદ્રીને રત્ન અને સુવર્ણમય સૂત્ર આપ્યું.
વિચારો કે એક ઉત્તમ આત્માની ઉદારતા કેવી અને કેટલી અનુપમ હોય છે ? ઉદાર આત્મા માટે કોઈપણ સંયોગ એની ઉદારતાની આડે આવી શકતો નથી. એ નિશ્ચિત છે. ઉદાર આત્માઓ અવસરે સર્વસ્વનું દાન કરી શકે છે.
પરમ ઉદાર અને કરૂણાના નિધિ એવા શ્રી રામચંદ્રજીએ તે રિદ્રીને રત્ન અને સુવર્ણમય સૂત્રનું ઘન કરીને વિસર્જન કર્યો. એની દરિદ્રતાને ટાળવાનું કાર્ય કર્યા પછી સાધર્મિક ઉપરની આપત્તિને
