________________
સુગ્રીવના દૂતે આ પ્રમાણે કહેવાથી વિરાધે કહયું કે, “ભલે, સુગ્રીવ જલ્દી આવો ! પુણ્યના યોગે જ સંપુરુષોનો સંગ પ્રાપ્ત થાય છે. વિરાધ વડે આ પ્રમાણે કહેવાએલા દૂતે ત્યાંથી સુગ્રીવની પાસે આવીને એ હકીકત જણાવી.
હવે અશ્વોના કંઠાભરણોના શળેથી સર્વ દિશાઓને ગજવતો અને વેગથી દૂર સમીપ બનાવતો સુગ્રીવ ત્યાંથી ચાલી નીકળ્યો. અને ક્ષણવારમાં જેમ નજદીકના ઘરમાં પહોંચે તેમ પાતાલલંકામાં પહોંચ્યો ! ને સુગ્રીવ સીધો વિરાધની પાસે ગયો અને વિરાધે પણ હર્ષથી ઉભા થઈને તેનું સ્વાગત ક્યું. વિરોધ પણ આગળ થઈને તે સુગ્રીવને રક્ષક એવા શ્રી રામચંદ્રજીની પાસે લઈ ગયો. તેમને નમસ્કાર કરાવ્યા અને તેના દુ:ખનું નિવેદન કર્યું.
સુગ્રીવે પણ શ્રી રામચંદ્રજીને એમ કહ્યું કે, “છીંકને લાવવા માટે જેમ સૂર્ય જ શરણરૂપ છે, તેમ આ મારા દુ:ખમાં આપ જ મારા શરણ છો.'
સુગ્રીવની વિનંતીનો સ્વીકાર શ્રી રામચંદ્રજી પોતે દુ:ખી હતા. છતાં પણ સુગ્રીવના દુ:ખનું શ્રવણ કરીને, તેઓએ તેના દુ:ખને છેદવાનું કબૂલ કર્યું, ખરેખર, મહાપુરુષો પોતાના કાર્ય કરતાં પણ અધિક પ્રયત્ન પરકાર્યમાં કરે છે. દુનિયામાં સનનું એ જ લક્ષણ હોય છે કે તેઓ પરોપકાર રસિક હોય છે. પણ આનો અર્થ એ નથી કે પોતાના આત્માનું અનિષ્ટ કરીને પણ બીજાનું ભલું કરવા જવું ! એ ભૂલતા નહિ!
આ પછી શ્રીમતી સીતાદેવીનું હરણ થયાનો વૃત્તાંત વિરાધે સુગ્રીવને કહો, એથી હાથ જોડીને, સુગ્રીવે શ્રી રામચંદ્રજીને વિજ્ઞપ્તિ કરી કે, “વિશ્વનું રક્ષણ કરતા એવા આપને અને વિશ્વને પ્રકાશમાન કરતા સૂર્યને કોઈ કારણની અપેક્ષા હોતી નથી. છતાં હે દેવ ! હું કહું છું કે આપની કૃપાથી મારો શત્રુ હણાશે, એટલે સૈન્ય સહિત હું
અબળા સબળા પણ બની શકે છે...૧૦
