________________
૧૯રો
...સતત-અયહરણ.....ભ૮૮-૩
પૂજ્યશ્રી : જો આ વાત તમને બરાબર સમજાઈ છે, તો તમે કેમ લેતા નથી? તમારામાંના ઘણાં કહેશે કે, સાહેબ ! શું કરીએ? શક્તિ નથી. આવું કહેનારાને પૂછવું પડે કે તમારી વાત માનીએ પણ તમે એ શક્તિ નથી એમ શાથી જાણ્યું ? પ્રયત્ન કરી જોયો ? જેનામાં શક્તિ ન હોય તેણે પણ દીક્ષા જ લેવી, એવો આગ્રહ તો છે જ નહિ. પરંતુ શુભ કે અશુભ કર્મને બેડી સમાન માનનારે દીક્ષાની સન્મુખ વૃત્તિ રાખીને જેટલી બની શકે તેટલી પણ ધર્મક્રિયા કરવી જોઈએ કે નહિ ? કર્મને બેડી સમજનારા આત્મા કયા હદયે આજે દુનિયામાં ચાલતી દોડધામો કરે છે? ન છૂટકે કરવી પડતી સાંસારિક પ્રવૃત્તિઓમાં આટલી બધી તન્મયતા કેમ છે? વગર પ્રયત્ન અશક્તિ માની લેવી એ આત્મવંચના છે અને એથી ઉદ્ધાર થઈ જવાનો નથી. આવી સામગ્રી પામ્યા છો, એને સફળ કરવી હોય , તો ધર્મની આરાધનાને ધ્યેય બનાવો. સંસારની પ્રવૃત્તિને ના છૂટકે કરવી અને ધર્મની પ્રવૃત્તિમાં શક્તિ ગોપવવી નહિ એવું હદયમાં નક્કી કરો. આ રીતે કરવાથી શક્તિ કેળવાતી જશે અને વ્હેલા મોડાં પણ ઉત્તમ દક્ષાધર્મને પામી શકાશે. આ વિચારો કેળવ્યા વિના અને યોગ્ય પ્રવૃત્તિ કર્યા વિના આપોઆપ ઉદ્ધાર થઈ જશે એમ માનતા નહિ.
શ્રી ક્કકકુમારે પાંચસો રાજપુત્રો સહિત દીક્ષા લીધી, એ વાત સાંભળતાં આત્માને એમ થવું જોઈએ કે, એવા સુખી છતાં એમણે એનો ત્યાગ કર્યો અને આપણે નાહક આ રીતે સમય ગુમાવીને આત્માનું અહિત કરી રહ્યા છીએ. જે વસ્તુઓને મેળવવા માટે આપણે રાત-દિવસ વિચારો, ચર્ચાઓ અને પ્રવૃત્તિઓ કર્યા કરીએ છીએ. તે વસ્તુઓને જન્મથી જ શુભોદય પામેલા એ પુણ્યાત્માઓએ તજી દીધી. તો આપણે આવી તુચ્છ સામગ્રીમાં નહિ મૂંઝાતા તેને છોડી દેવી જોઈએ. એવો વિચાર તમને થાય છે ખરો ? આવું આવું સાંભળો અને એવો વિચાર સરખો ય ન આવે, તો શું કહેવાય ? આવું સાંભળતાં ત્યાગ ન કરી શકવા માટે આત્માને આઘાત થવો જોઈએ. પાંચસો રાજપુત્રોનાં શરીર કોમળ નહિ હોય ? પણ કર્મને નાશ કરવાની ભાવના એવી પ્રબળ બને કે એ
