________________
૧૦૬
પોતાને તરવાની ભાવના હોય, આ વસ્તુ તારક જ છે, એમ હદયની સાચી શ્રદ્ધા હોય અને તારક વસ્તુની ઉપર આવેલી આફત નિવારવાની પોતામાં શક્તિ હોય, તો એ મુનિ હોય કે ગૃહસ્થ હોય, મોટા આચાર્ય હોય કે મોટો આબરૂદાર ગૃહસ્થ હોય, ગમે તે હોય, પણ તારક વસ્તુ ઉપર આવેલી આફત ટાળવાની પ્રવૃત્તિથી એ દૂર રહી શકે જ નહિ. આ તો શક્તિ હોય એની વાત થઈ, પણ ધારો કે શક્તિ ન હોય, તો પણ તારક વસ્તુના ઉપર આવેલું આક્રમણ જોઈને એનું અંતર જરૂર વલોવાઈ જાય, કોઈ શક્તિસંપન્ન એ આક્રમણ ટાળે, એ જ એની ઝંખના હોય, અને જ્યારે સાંભળે કે અમુકે એ માટે પ્રયત્ન આરંભ્યો છે, ત્યારે એનું અંતર ખૂબ-ખૂબ પ્રફુલ્લ થઈ જાય અને હેજે-સ્ટેજે તેના મુખમાંથી એ રક્ષાનો પ્રયત્ન કરનાર માટે ધન્યવાદ ઉચ્ચારાઈ જાય. એટલું જ નહિ પણ એ પોતાના ભક્ત, સ્નેહી કે સંબંધી સૌને એક જ કહા કરે કે, હું પામર છું કે, અત્યારે તારક વસ્તુ પર આક્રમણ કરનારાઓને રોકી શકતો નથી. ધન્ય છે અમુકને કે એ આ પ્રયત્નમાં પડ્યો છે અને બીજી કશી પણ છે પરવા રાખ્યા સિવાય રક્ષાનું કાર્ય કર્યું જ જાય છે. માટે તમારી જે
કાંઈ સાધન સામગ્રી હોય તે એને સોંપો. એને દરેક રીતે મદદગાર તુ બનો, અને આવા ધર્મની ધગશવાળા આત્માઓ, કદાચ પોતે કાંઈ
પણ ન કરી શકે તેમ બને, પરંતુ એ આત્માઓ પણ પોતાની શુદ્ધ ભાવનાના યોગ તરી જાય. ‘ભવિતવ્યતાના યોગે દાચ અશુભ પરિણામ પણ આવે, છતાં શુદ્ધ ભાવનાથી શુભ પ્રવૃત્તિ કરનાર અને શક્તિના અભાવે શુદ્ધ ભાવના રાખનાર તો જરૂર પોતાનું કામ કાઢી જાય. તેમને તો એ ભાવનાને એ ક્રિયાથી જે લાભ થવો જોઈએ તે થાય જ, એ સુનિશ્ચિત છે.
રક્ષાની ભાવના વિનાની આરાધના નકામી છે અરે, સર્વથા રક્ષાની ભાવના વિનાની આરાધના તો પ્રસંગે ઈતરજનો માટે હાસ્યનો વિષય પણ થઈ પડે. ‘જોયો આ પૂજા કરનારો ભગવાનનો ભક્ત ! રોજ તો પૂજા કરવાને માટે ઘડાઘેડ કરે અને મંદિર ઉપર આફત આવી એટલે ભાઈસાહેબ પોબારા ગણી ગયા ! જોયો આ ગુરુભક્ત! રોજ તો વંદન ર્યા વિના ખાય નહિ,
સ૮-અાહરણ......ભ૮-૩
