________________
709
Buddhavado
Pathamasanditthisamanjnjafala "सोह, भन्ते, भगवन्तं पि पुच्छामि-'यथा नु खो इमानि, भन्ते, पुथुसिप्पायतनानि०...।
Ajattu upāsakattapāti vadna एवं वुत्ते, राजा मागधो अजातसत्तु वेदेहिपुत्तो भगवन्तं एतदवोच-"अभिक्कन्तं, भन्ते, अभिक्कन्तं, भन्ते । सेय्यथापि, भन्ते, निक्कुज्जितं वा उक्कुज्जेय्य, पटिच्छन्नं वा विवरेय्य, मूल्हस्स वा मग्गं आचिक्खेय्य, अन्धकारे वा तेलपज्जोतं धारेय्य चक्खुमन्तो रूपानि दक्खन्ती ति ; एवमेवं, भन्ते, भगवता अनेकपरियायेन धम्मो पकासितो। एसाह, भन्ते, भगवन्तं सरणं गच्छामि धम्मं च भिक्खुसङ्घ च । उपासकं मं भगवा धारेतु अज्जतग्गे पाणुपेतं सरणं गतं । अच्चयो मं, भन्ते, अच्चगमा यथाबालं यथामूल्हं यथाअकुसलं, योहं पितरं धम्मिकं धम्मराजानं इस्सरियकारणा जीविता वोरोपेसि । तस्स मे, भन्ते, भगवा अच्चयं अच्चयतो पटिग्गण्हातु आयति संवराया" ति ।
__ "तग्य त्वं, महाराज, अच्चयो अच्चगमा यथाबालं यथामूल्हं यथाअकुसलं, यं त्वं पितरं धम्मिक धम्मराजानं जीविता वोरोपेसि । यतो च खो त्वं, महाराज, अच्चयं अच्चयतो दिस्वा यथाधम्मं पटिकरोसि, तं ते मयं पटिग्गण्हाम । वुद्धिहेसा, महाराज,अरियस्स विनये यो अच्चयं अच्चयतो दिस्वा यथाधम्म पटिकरोति, आयति संवरं आपज्जती" ति ।
एवं वुत्ते, राजा मागधो अजातसत्तु देदेहिपुत्तो भगवन्तं एतदवोच-"हन्द च दानि मयं, भन्ते, गच्छाम । बहुकिच्चा मयं बहुकरणीया" ति ।
“यस्सदानि, त्वं, महाराज, कालं मञ्जसी" ति ।
अथ खो राजा मागधो अजातसत्तु वेदेहिपुत्तो भगवतो भासितं अभिनन्दित्वा अनुमोदित्वा उठायासना भगवन्तं अभिवादेत्वा पदक्षिणं कत्वा पक्कामि ।
अथ खो भगवा अचिरपक्कन्तस्स रञो मागधस्स अजातसत्तुस्स वेदेहिपुत्तस्स भिक्खू आमन्तेसि-"खतायं, भिक्खवे, राजा । उपहतायं, मिक्खवे, राजा। सचायं, 'भिक्खवे, राजा पितरं धन्मिकं धम्मराजानं जीविता न वोरोप्रेस्सथ, इमस्मि येव आसने विरजं वीतमलं धम्मचक्खू उप्पज्जिस्सथा" ति । इदमवोच भगवा । अत्तमना ते भिक्खू भगवतो भासितं अभिनन्, ति । १. सुत्तपिटके, दीघनिकाय पालि, सीलक्खन्धवम्गो, सामअफससुतं, १.२.१ से६१
पृ०४१ से ७५