________________
હ૦
ખંડ ત્રિીને બેસી વિમાને સે સુર એકદા, નિજ લીલાએ જાય રે; રૂખમણી મંદીર ઉપર આવીયે,
એટલે યાન ખલા રે. . ૭ દેવ વિશેષે ચિંતાતુર થયો,
કિમ મુજ ગતિને ભગે રે; કાં કે હેઠે રે દુઃખીયે જીવ અછે,
કે કે શત્રુ વિરગે રે. ક૮ કે કે મિત્ર જ કષ્ટ પુરી, ચરમશરીર દેહો રે; મોટા મુનિવર સુરગતિ ભંગને,
કારણ ભાંખ્યા એ હે રે. ક. ૯ જ્ઞાન કરી તવ દેખે દેવતા, મધુરાજાને જી રે; રૂખમણી પાસે બાલક પેખીયે,
જાગ્યો દ્વેષ અતી રે. ક. ૧૦ ઇણ પાપ મદમાતે ઘણું, મુજશું કે જે રે; એહને તે ફલ આજ દેખાડશું,
કીધા પાપ અરે રે. ક. ૧૧ તબ તે એ નૃપ હુતે સમર્થ, હું અસમર્થ તે વારે રે; અબ તો હું શું સમથ અતિ ઘણું,
એ અસમર્થ અપાર રે. ક. ૧૨ એમ જાણીને દેતે દેશું, લીધે બાલકુમારે રે; રૂખમણની છાતી આગેથી,
કિર્ણાહી ન જાણુ સારો રે. કંદ ૧૩ કિ8 કીજે રે સાજન સુભટણું, આડંબર ઉછાહે રે; સહુ તારાયણ અંબર દેખતાં,
ચંદ્ર રશીજે રાહુ છે. ૦ ૧૪
