________________
હરિવંશ ઢોલ સાગર શોકને થલી સારખી, શુલી કાઠ જી એકે રે; શોક કોક દીસે ઘણે, વિધે હાડ અને રે. શા. ૨ શકય ને આગ સમી કહી, શક્ય તણી અધિકાઇ રે; આગ વલી બુઝે સહી, શેક્ય ન શીલી થાઈ રે. શેત્ર ૩ શોક ને ઘાવ બરાબરી, ઘાવ તે ઝી જાય રે; શોક ઘાવ સુઝે નહિં, ખટકે કાલજા માંહિ રે. શ૦ ૪ શોક શસ્ત્ર સરીખે નહિ, શસ્ત્ર એક અંગ વ્યાપે રે; શક્ય શસ્ત્ર વહે આકરો, અંગે અંગથી કાપે રે. શે૫ શક સહાગ્ય વિલેકતાં, શેક્ય લહે દુ:ખ કે રે; જીભ ન એક કહી શકે, મે અંબર જેતે રે, શે. ૬ શક્ય પીયુ સમ લેખ, આધે સુખ વટાવે રે; નામ ન ભાવે શક્યને, પ્રત્યક્ષ કેમ હાવે રેશેર ૭ યુવા હી પછે વલી, આણું દહંત અપાર રે; જાણું અશાતા આકરી, કંઠે વહેતી વિચાર રે. શ૦ ૮ કર જોડી કિરતારને, નારી પિકારી જાઈ રે; નારી મ કરજે જે કરે, મ કરે એહ સગાઈ રે. શે” ૯ વર દાલિક ગેરડી, વાંઝપણે અભિરામો રે; વર પંખણ વર ટેરડી, પણ નહિ શક હિ નામો રે. શ૦ ૧૦ એ ખ જાણી શેકને, નારદ નિચ્ચે કીધું રે; મામા ઉપર શોક ને, જાણે કે બીડો લીધો રે. શેઠ ૧૧ અઢી દ્વિપ માંહે કરૂં, જિહાં તિડાંથી આણ રે; ભામા ઉપર ભામની, થાપુ હરી પટરાણી રે. શેઠ ૧ર શ્રેણિ દેય વૈતાઢયની, ધી તિહાં અભિરામ રે; નાણી ને નિરખી એવી, જેહવી એ સત મામો રે. શે- ૧૩
