________________
पंडिअधणवालकहा।
ता पढम सुणसु तुमं, जिणागमं जाणिउं च तस्सत्थं । जइ भवसायरतरणे, मई हवे ता गहसु दिक्खं ॥११॥ अमह सगिहे वच्चसु, इय वयणामयरसेण संसिचो । विज्झायकुग्गहग्गी, सो विप्पो सूरिपासंमि ॥११॥ जह जह जिणमयसत्थाइ पढइ पुन्वावराविरुद्धाई । तह तह मिच्छत्तं परिगलेइ तुहिणुब्ब रविउदए ॥११२॥ (जुयलं) लट्ठो गहियट्ठो, विणिच्छियट्ठो य मुणियपरमत्थो । आपुच्छिऊण गुरुणो, स सोहणो लेइ पवजं ॥११३।। सङ्कहियदुविहसिक्खो कुणइ तिव्वतवचरणं । पढियसुओ कविचक्के, स. चकवट्टितणं पत्तो
॥११॥ अह निवभोयसहाए, कलाकलावेण विजियविबुहेणं ! धणपालेणं पत्ता, कित्ती मुत्तिव्य सोमस्स ॥११५|| तत्तो तेण सहोयरविरहाउरमाणसेण विप्पेणं । नियदेसंमि निसिद्धो, बारसवरिसे जइपवेसो
॥११६॥ तद्देसवासिसावयपरमब्भत्थणबसेण मुणिवइणो । सयलागमपारीणं, सोहणसाहुं पुरो काउं
॥११७॥ मालवदेसंमि बहिं धारानयरीइ जाव वचंति । तो दटुंधणपालो, बंधुमनाऊण इय हसइ ॥११८॥ (जुगलं) गद्दहदंत! नमो ते, भदंत ! तह सोहणोऽदितं भणइ । कविवसणवयण ! संपइ, वयंस! तुह अस्थि सुहमणहं ॥११९॥ तो धणपालो चिंतइ, जित्तोऽहमणेण पयडवयणेणं । घाओ नणु सलहिजइ, रिउगो विहु अवसरे दिनो ॥१२०॥ ततो तेणं भणिया, कस्स भविस्सह तुमित्थ पाहुणया ?। सोहणमुणी पयंपइ, तुम्हाणं चेत्र बुहराय! ॥१२१॥ तो लहुबडुयं सह पेसिऊण नियमंदिरस्स पासंमि । संठावइ सूरिवरे, स जङ्गमे पुण्णकप्पदुमे ॥१२२॥ परियणसहिओ सूरिं, सोहणबंधवसिणेहओ भणइ । धणपालो मह गेहे, गिण्हह असणाइयं सव्वं ॥१२३।।
SINHAINISTRI
॥१०॥
