________________
(૧૫) કરે-ઝીલી લેય તે મારે ભર્તાર થાય.” તે અત્યારે કામદેવની પૂજા કરવા આવે છે. માર્ગમાં માણસને જોઈ જોઈને તે પિતાના અવારિત બાણે છેડે છે તેથી લોકોને તેના માર્ગમાંથી હટી જવા માટે–તેના ભંગ થઈ ન પડે તેટલા માટે દાસીઓ આવો પિકાર કરે છે તેને આ ધ્વનિ છે માટે હે પુરુષ! તારે પણ અહીં ઊભા રહેવું સારું નથી.” આમ કહીને પૂજારી તે ગયે.
પાલકુમાર તે નિર્ભય હોવાથી તેના બાણનું કેતુક જેવા ત્યાં જ ઊભે રહ્યો. પાલકુમારને તેમ ઊભે રહેલે જોઈને પેલી રાજકન્યાએ તેની ઉપર તરત જ એક સાથે ત્રણ બાણ ફેંક્યા એટલે તેણે બે હાથ વડે બે અને મોઢાવડે એક એમ ત્રણે બાણ પકડી લીધા. આવી અપૂર્વ કળા જોઈને તે બાળા ( રાજકુમારી) તેના પર મેહ પામી અને અનુરાગી થઈ. પછી કામદેવને પૂજીને તે પિતાને સ્થાને ગઈ.
આ હકીકત સાંભળીને રાજાએ પાલકુમારને તેડાવ્યા એટલે તે રાજસભામાં ગયે. તેને જોઈને વિશાળાવાસી માગો (બારોટ) એ ઓળખે. પછી તેનું નામ-વંશાદિક તેમણે રાજાને કહ્યું એટલે રાજાએ ઉત્સવપૂર્વક તે પુત્રી અને અર્ધરાજ્ય પાલકુમારને આપ્યું.
વિવાહ થઈ ગયા પછી રાજાને પૂછીને પાલકુમાર ઘણા પ્રવહણામાં પોતાની લક્ષ્મી ચડાવીને સૌભાગ્યમંજરી સહિત એક પ્રવાહમાં બેઠે. પોતાના શેઠની સાથે તેણે પણ તામ્રલિમીનગરી તરફ પ્રયાણ કર્યું.
દ્રવ્ય અને સ્ત્રીના લોભી એવા ધનદ શેઠે રાત્રિએ પોતાના વહાણમાં વિશ્રાંતિ લઈને સૂતેલા પાલકુમારને સમુદ્રમાં નાખી દીધે. તે હકીક્ત જાણીને તેની સ્ત્રી વિલાપ કરવા લાગી એટલે - ૧ ઉજ્જયિનીનું બીજું નામ વિશાળ સંભવે છે.
