________________
ગીકાર કરી
શકાતોહા કહી
૨ જો, 3
બકુમારની કથા, વિહાર કરતા કરતા ત્યાં જ આવીને સમવસરયા, સુધર્મ ગણધર પધારયા છે; એવા વૃત્તાંત રૂપ અમૃતથી છંટાએલો જંબૂકમાર, કદંબ ની માફક રોમાંચિત થયો અને વાયુ સરખા વેગવાળા રથમાં બેસીને ધર્મની ઋદ્ધિનું સ્થાન એવા તે જંબકુમાર, ગણધર મહારાજાને વં દન કરવા ગયે, શ્રોતાઓમાં અગ્રણી એ તે, તેમને વંદન કરીને તેમના મુખકમળ થકી નીકળતી સુધાની ધારા સમાન દેશના શ્રવણ કરવા લાગ્યો. તે દેશના તેના ચિત્તમાં પરિણમવાથી, તેને, ભાગ્ય હીન જનેને દુર્લભ એ ભવેરાગ્ય ઉત્પન્ન થયો. તેથી તેણે તેમને નમન કરીને વિજ્ઞાપના કરી કે, “હે સ્વામિન! હું ભવ બંધનને ત્રો ડવાવાળી એવી દિક્ષા અંગીકાર કરીશ; વાસ્તે હું મારા માતા પિતા ની રજા લઈ આવું, ત્યાં સુધી આપ આ જ ઉદ્યાનને વિષે ધર્મ રૂપ ઉત્તમ વૃક્ષની શેભાને વિસ્તાર સુધસ્વામીએ હા કહી, એટલે જબકુમાર રથમાં બેસીને નગરના દ્વાર પ્રત્યે પહે, ત્યાં તે દરવાજા હસ્તિ, રથ અને અાએ કરીને એટલે સુધી ભરાઈ ગયા હતા કે, તલને દાણે પડયે હેય તે, તે પણ ભૂમિ ઉપર ૫ હે નહિ ! આમ જોઈને જબૂએ વિચાર્યું કે, “ જો હું આ દરવાજે શેહેરમાં પેસવાની વાટ જોયા કરીશ, તો ઘણું કાળ જેતે રહેશે. સુધર્મ સ્વામીને ત્યાં જ બેસારી રાખી ઘેર જઈને ઉતાવળા પાછા આ વવાની ઈચ્છાવાળા મારે, અહિં ઉભા થઈ રહેવું યોગ્ય નથી. તેથી રથને ઉતાવળથી ફેરવી બીજે દ્વારે થઈને શહેરમાં જઊ; કારણ કે) ઉત્સુક જનને વાટ જોઈ રહેવા કરતાં બીજો રસ્તે લેવે ઉત્તમ છે.” એમ કહીને જ્યાં જબુકમાર બીજે દ્વારે આવ્યો, તે ત્યાં પણ તેણે દરવાજે તંત્રએ કરીને વાશે જ અને તેની ઉપર ગગનમાંથી પડતા વજનના ગોળા જેવી મહટી શિલાઓ લટકાવેલી જોઈ તેથી તેણે વિચાર્યું કે, “આ સઘળે ઉપકમ (આરંભ) શત્રુના સૈન્યની, બીકને લીધે (કરેલ) છે; વાસ્તુ ઘણુ અનર્થ કરવાવાળું આ દ્વાર
