________________
દ્વિતીય સ્તબક/શ્લોક-ઉપથી ૧૨૩
૪૫
શ્લોક :
तावत् तृष्णावृद्ध्या, मूर्छातिशयान्मनोविशोषाच्च ।
संरक्षणानुबन्धानिमीलिते लोचने तेन ।।८९।। શ્લોકાર્થ :
ત્યાં સુધી=જ્યાં સુધી ભય પામ્યો ત્યાં સુધી, તુષ્ણાની વૃદ્ધિથી, મૂચ્છના અતિશયને કારણે અને મનના વિશોષથી તેના વડેeતે દ્રમક વડે, સંરક્ષણ અનુબંઘથી બે લોચન બંધ કરાયાં. Icell શ્લોક -
समरङ्कनृपेऽपि विदन् धर्माचार्ये द्विजातिवद्धौर्त्यम् ।
भद्रकभावत्यागादभूदसौ काष्ठकीलनिभः ।।१०।। શ્લોકાર્થ :
રાજા અને રંકમાં પણ સમાન એવા ધર્માચાર્યમાં બ્રાહ્મણની જેમ ધૂર્તપણાને જાણતો=જેમ બ્રાહ્મણો પૂર્વ વિધાથી ધનનું દાનાદિ કરાવે છે તેમ આ આચાર્ય ધનનું દાન કરાવશે એ પ્રમાણે જાણતો, આ દ્રમક ભદ્રભાવના ત્યાગથી તત્ત્વને જાણવાને અભિમુખ પ્રગટ થયેલા સરળ ભાવના ત્યાગથી, કાષ્ઠના ખીલા જેવો સ્થિર થયો. II૯૦૫ શ્લોક :
तदयमलीकविकल्पैरासीद् गुरुसङ्गवर्जनैकरतः ।
भिन्नग्रन्थिरपि द्रागुदयान्मिथ्यात्वपुञ्जस्य ।।११।। શ્લોકાર્ય :
તે કારણથી=ભદ્રક ભાવનો ત્યાગ થયો તે કારણથી, જુઠા વિકલ્પો વડે મિથ્યાત્વના પુજના શીઘ ઉદયથી ભિન્ન ગ્રંથિવાળો પણ આ=દ્રમક, ગુરુના સંગના વર્જનમાં એકરસ થયો.
ઉપદેશને સાંભળીને શિષ્ટ પ્રમાણ છે તેવી બુદ્ધિ થવાથી ગુરુએ ધર્મનું ઉત્તમ ફળ બતાવ્યું તે સાંભળીને તેનું ચિત્ત તત્ત્વથી આક્ષિપ્ત થયેલું હતું અને મુનિભાવનું
