________________
વૈરાગ્યકલ્પલતા ભાગ-૨
૧૧૪
પૂર્ણ સુખ થાય તેમ નથી તેથી હું શું કરું એ નિર્ણય ક૨વા માટે અસમર્થ બને છે, તેથી પ્રવ્રજ્યા ગ્રહણ કરવાને અભિમુખ થયેલું ચિત્ત કંઈક શિથિલ બને છે. II૨૩૦થી ૨૩૨
શ્લોક ઃ
भूरिमहाकल्याणं, भुक्त्वाऽयमथान्यदा तपोनियमैः । भक्षितवानल्पतरं प्रसंगतोऽर्थार्जनकदन्नम् ।। २३३ ।।
શ્લોકાર્થ :
હવે અન્યદા તપ નિયમોથી ઘણા મહાકલ્યાણને ખાઈને પ્રસંગથી અર્થઅર્જનરૂપ કદન્નને અલ્પતર ખાધું. ||૨૩૩||
શ્લોક :
',
स ततः सन्नतृप्तेः, सद्बुद्धेः सन्निधेश्च तदपथ्यम् । अन्वभवत् થિતરસં, મલાવિાં લગ્નનીય ચ ।ારરૂ૪।।
શ્લોકાર્થ :
ત્યારપછી સદ્ અન્નની તૃપ્તિ હોવાથી અને સત્બુદ્ધિનું સન્નિધાન હોવાથી તે અપથ્યને=અલ્પતર અર્થઅર્જનાદિ કદન્નના ભક્ષણને, ક્વચિત રસવાળું=કુત્સિત રસવાળું, મલથી યુક્ત અને લજ્જનીયને તેણે અનુભવ કર્યું. ।।૨૩૪।।
શ્લોક :
छित्त्वाऽथ रागतन्तून्, स्वजनादिभवं व्यलीकमनुचिन्त्य । प्रविहाय पूर्वपक्षं, पुनरभिलाषस्य दृढभावात् ।। २३५ ।। लब्ध्वा राज्यं दासः, कः स्यादिति संयमे रतिं कुर्वे । यद् भाव्यं तद् भवतादिति सिद्धान्तं स जग्राह || २३६।।
યુમમ્ ।।
