________________
એજ વખતે, આ ખાસ પ્રસંગને માટે રાજાએ તૈયાર કરાવેલી, સહસ્ર પુરુષોએ ઊંચકેલી એક શુભકારી શિબિકા આવીને ઊભી રહી, જેને જોતાં જ લોકોનાં ચક્ષુઓ થંભાઈ ગયાં. ઉપર મૂલ્યવાન ઉલ્લોચ અને પડદાને સ્થળે મોતીની ગૂંથણીની લટકતી હારમાળાઓથી એ શોભી રહી હતી. સ્તંભે સ્તંભે અત્યંત સુંદર આકૃતિવાળી પુતળીઓ અને અગ્ર સંભે સુઘટિત મનહર વિધાધર વિદ્યાધરીનાં જોડલાંથી એ વિરાજી રહી હતી. મધ્ય ભાગમાં આવી રહેલા શ્રેષ્ઠ સિંહાસન, સર્વત્ર ધમકતી સુંદર ઘુઘરીઓ, ચોદિશ મૂકેલા મોટા ગવાક્ષો, અને મધુર ટંકાર સ્વરથી આકાશને પૂરી નાખતી ઘંટા-આ સર્વથી એ અનુપમ દીપી રહી હતી. ઉલ્લસિત કિરણોવાળો સુવર્ણકળશ અને મંદ વાયુને લીધે ફરફરી રહેલી શ્વેત ધ્વજાપતાકાને લીધે એ અતીવ ઝળકી રહી હતી. એના પર મનુષ્ય, હસ્તિ, સિંહ, અશ્વ, ગાય, ચિત્તા, મયૂર, પોપટ, વાનર, હંસ, મૃગ, મત્સ્ય, કિન્નર, ચામર આદિ પ્રાણીઓનાં, ચંપક, પદ્મ આદિ અનેક લતાઓનાં અને સ્વસ્તિક આદિ મંગળચિન્હોનાં આળેખેલાં મનહર ચિત્રોને લીધે એ અદ્ભૂત ઓપી રહી હતી. વિશેષ શું કહીએ ? અસામાન્ય શિલ્પકળાની એ એક પ્રતિમા હતી-સમાન ગુણવત્તાને લીધે દેવવિમાનની જાણે નાની બહેન હતી !
આવી અનુપમ-વિશિષ્ટ રચનાવાળી એ શિબિકાને પ્રદક્ષિણા કરીને સમસ્ત વિધિનો જાણ અભયકુમાર દેવેન્દ્રની જેવી લીલાથી એના પર ચઢી ગયો, અને સૂર્ય ઉદયાચળને અલંકૃત કરે એમ એણે સિંહાસનને અલંકૃત કર્યું, એ વખતે સકળ પ્રજાવર્ગ એને વિકસિત નેત્રે જોઈ રહ્યો. તરત જ હંસસમાન ઉજ્જ્વળ વસ્ત્રોને લઈને એક પ્રૌઢ સ્ત્રી શિબિકાની પ્રદક્ષિણા કરીને, ઉપર ચઢી અભયકુમારની જમણી બાજુએ બેઠી, અને રજોહરણ તથા પાતરા હાથમાં લઈ એવી જ એક બીજી મહતરા સ્ત્રી ચઢીને અભયકુમારની ડાબી બાજુએ બેઠી. વળી એક ત્રીજી સુંદર વસ્ત્રધારી, સર્વાંગસંપૂર્ણ અને દેવાંગના સમાન સૌંદર્યવાન સ્ત્રી એની પાછળ બેઠી અને એને મસ્તકે છત્ર ધરી રહી. અન્ય પણ, સપ્રમાણ આકૃતિ અને રૂપલાવણ્યને લીધે અપ્સરાઓ જ હોય નહીં એવી શંકા કરાવતી, બે સ્ત્રીઓ અભયકુમારની બંને બાજુએ બેઠી, અને એને નાના પ્રકારના રત્ન તથા
અભયકુમાર મંત્રીશ્વરનું જીવનચરિત્ર (ભાગ-૩)
૧૦૨
