________________
(૪૨)
શ્રી પરમાનંદ કેવલી પાસેથી અણુવ્રત ગ્રહણ કરી તેનેજ શિષ્ય બ્રહ્મચારી હુ મેરૂ પર્વત ઉપર યાત્રા કરવા ગર્ચા હતા. ત્યાંથી પાછે વળી આકાશ માર્ગે શ્રી શત્રુ જય પર્વત ઉપર યાત્રા કરવા માટે જતાં હુ', તારી સભામાં નાસ્તિક મતને અનુસરનાર, પ્રત્યક્ષ જોવામાં આવતા જીવા ક્રિક પદાર્થોના અસાવ કરનાર મહરતિ મત્રીને જોઇ અહીં આન્યા છું. આવાં વચન સાંભળી રાજાએ વિચાર્યું
વળી ખીજી વાત એ છે કે મતાનનમાં સુક્ષ્ણ અથ પ્રથકરણ પણું' તેમજ-સ્મૃતિ પાટવાદિ જે વિશેષ છે, તે અન્વય વ્યતિરેકથી અભ્યાસ પૂર્ણાંક દેખાય છે. જીએ, તેજ શાસ્ત્ર છઠ્ઠા અપેાહાદિ પ્રકારથી જો વાર વાર વિચારીએ તે સૂમ, ચૂક્ષ્મતર અર્થા મધ ઉલ્લાસ થાય છે. અને સ્મૃતિ પાટવ અપૂર્વ વૃદ્ધિ પામે છે. એવી રીતે એક શાસ્ત્ર વિષે અભ્યાસ કરતાં કરતાં સૂક્ષ્મા સ્પષ્ટીકરણ શકિત થતાં તેમજ સ્મૃતિ પાટવ વધતાં અન્ય શાસ્ત્રોમાં પણ સ્ત્રાભ વિક રીતે સૂક્ષ્મ અર્થાંવષેધ તેમજ સ્મૃતિ પાટવ ઉલ્લાસ પામે છે. એ પ્રમાણે અભ્યાસ હેતુક સૂક્ષ્મા સ્પષ્ટીકરણાદિ મનેાનમાં વિશેષ દેખીએ છીએ. વળી કાઇને અભ્યાસ વિના પણ દેખીએ છીએ. તે વાસ્તે અવશ્ય પરલેકના અભ્યાસ હેતુ છે. શા કારણથી ? કારણની સાથે કાનુ' અન્યથા અનુપપન્નપણું છે. તે પ્રતિબંધથી તેના અદૃષ્ટ કારણુતી પણ સિદ્ધિ છે, તે કારણથી જીવનું પરલોકગમન સિદ્ધ થાય છે. વળી દેહ, ક્ષયે પશમના હેતુ છે, તેથી દેહને પણ કથ'ચિત્ જ્ઞાનના ઉપકારી અમે માનીએ છીએ. દેહ દૂર થવાથી સર્વથા જ્ઞાનની નિવૃત્તિ થતી નથી.
