________________
(૧૨૬) કરૂણા, માધ્યસ્થભાવે કરી સ્થિર થએલા ધર્મધ્યાનને વિષે ક્ષાંતિ, માદેવ, આર્જવ, મુત્યાદિના આલંબનવડે શુકલ ધ્યાન વિલોકન, વચન, દર્શન, સ્પર્શન, શ્રવણ, ઔદાર્થ, ગાંભીય ધેય, મર્યાદા સહિત આર્યપણું, દયાળુપણું, અનુ. દ્વિતપણું, સદાચારપણું, મનનું સત્યપણું, વાણીનું સભ્યપણું, અકાકિયાનું સત્યપણું, સર્વજનનું હિતેચ્છુપણું, પ્રભુપણું, પ્રશાંતપણું, છતેદ્રિયપણું, ગુણિપણું, ગુણેમાં અનુરાગિપણું, મમતાથી રહિતપણું, સર્વમાં સમાનભાવપણું, સર્વને આદર આપવાપણું, નિર્ભયપણું, નિર્દોષપણું, ઈત્યાદિક જેમાં છે તેવું સકલ લેકમાં પણ દેવ, અસુર, મનુષ્યાદિકમાં નથી.
ત્રણે લેકમાં અલેકિક તથા શ્રેષ્ઠ ગુણના સમૂહથી ગરિષ્ટ હોવાથીજ સર્વત્ર મહાપ્રતિષ્ઠાને પામનારા વિવેકપૂર્વક વિવિધ કાર્યને કરનાર સર્વત્ર ઉચિત કાર્ય કરવામાં અતિચતુર તિર્થક સર્વોત્તમ જાતિકુલ, રૂપ, બલ, પ્રભુત્વ, સંપત્તિ આદિ વિકારના કારણે છતાં પણ ગરિક વિકારને પ્રાપ્ત થતા નથી.
અનંત દુઃખનું મુખરૂપ તથા અતિચંચળ વિષય સુખને જાણે છે, તે પણ જે તીર્થકર તથાવિધ પ્રાભવમાં બાંધેલા ભેગફળ કમના બળથી સામ્રાજ્ય લક્ષમીને ભગવે છે. તેવા સમયે પણ પરિણામે વિરસ એવા ભેગને માટે
