________________
१०६५
सप्तमः प्रस्तावः
कइया निस्सेयससोक्खमूलहेऊ खणो भविस्सइ सो। देहमिवि निरवेक्खा निस्संगा जत्थ विहरिस्सं ।।३।।
कइया उग्गमउप्पायणेसणादोसलेसपरिहीणं ।
पिंडं अन्नेसंती भमिहं उच्चावयगिहेसु ।।४।। इय पवरमणोरहकप्पणाहिं तीसे दिणाई वोलिंति। भावेण सव्वविरइं फासंतीए ससत्तीए ।।५।। मूलावि सेट्टिणी मुणियवित्तंतेण बहुप्पयारेहिं निंदिया नयरीजणेण |
जयगुरूवि पुरागराइसु परिब्भमंतो गओ सुमंगलाभिहाणगामे । तत्थ सणंकुमारसुरिंदो भत्तीए तिपयाहिणीकाऊण भगवंतं वंदइ पियं च पुच्छइ। अह खणमेक्कं पज्जुवासिऊण
कदा निःश्रेयससौख्यमूलहेतुः क्षणः भविष्यति सः। देहेऽपि निरपेक्षा निःसङ्गा यत्र विहरिष्यामि ।।३।।
कदा उद्गमोत्पादनैषणादोषलेशपरिहीणम् ।
पिण्डम् अन्वेषयन्ती भ्रमिष्यामि उच्चाऽवचगृहेषु ।।४।। इति प्रवरमनोरथकल्पनाभिः तस्याः दिनानि व्यपक्रामन्ति ।
भावेन सर्वविरतिं स्पृशन्त्याः स्वशक्त्या ।।५।। मूलाऽपि श्रेष्ठिनी ज्ञातवृत्तान्तेन बहुप्रकारैः निन्दिता नगरीजनेन ।
जगद्गुरुः अपि पुराऽऽकरादिषु परिभ्रमन् गतः सुमङ्गलाऽभिधानग्रामे। तत्र सनत्कुमारसुरेन्द्रः भक्त्या त्रिप्रदक्षिणीकृत्य भगवन्तं वन्दते प्रियं च पृच्छति। अथ क्षणमेकं पर्युपास्य स्वस्थाने प्रतिनिवृत्ते
તથા મોક્ષસુખના મૂલ કારણરૂપ તે સમય ક્યારે આવશે કે દેહમાં પણ મમત્વ વિના હું નિઃસંગ થઇને वियरीश? (3)
તેમજ ઉદ્ગમ, ઉત્પાદન અને એષણ-દોષ રહિત પિંડને શોધતા હું ઉંચ-નીચ સ્થાનોમાં ક્યારે ભમીશ?” (૪)
એ પ્રમાણે પ્રવર મનોરથ કરતાં તે દિવસો ગાળતી અને ભાવથી સ્વશક્તિએ સર્વવિરતિની સ્પર્શના કરતી उता. (५)
અહીં એ વૃત્તાંત જાણવામાં આવતાં મૂલા શેઠાણીની નગરજનોના મુખે અનેક પ્રકારે નિંદા થવા લાગી.
પછી ગામ-નગરમાં પરિભ્રમણ કરતા ભગવંત સુમંગલ નામના ગામમાં ગયા, ત્યાં સનકુમાર ઇંદ્ર ભક્તિથી ત્રણ પ્રદક્ષિણા દઇ, પ્રભુને વાંદને કુશળતા પૂછી. એમ અલ્પ સમય ઉપાસના કરી સુરેંદ્ર નિવૃત્ત થતાં, સ્વામી સુક્ષેત્ર