________________
६०७
चतुर्थः प्रस्तावः
पव्वज्जं पडिवज्जसु भवरुयसंतत्तगत्तसत्ताणं । तित्थंकर! तित्थमणत्थमंथणं लहु पयट्टेसु ।।१२।।
अइमूढकुतित्थियदुट्ठदेसणातिमिरनियरअंतरियं ।
पयडेसु मोक्खमग्गं निरुवमनाणप्पईवेण ।।१३।। अइभूरिविचित्ताइसयरयणकारुन्नवारिभरियाओ। वयणामयं पगिण्हउ लोओ तुह सायराउव्व ।।१४।।
निस्सामन्नं सामन्नभावमायन्निऊण सयलजणो। रोमंचकंचुइल्लो आकप्पं तुह कहं कहउ' ।।१५।।
प्रव्रज्यां प्रतिपद्यस्व भवरोगसन्तप्तगात्रसत्त्वानाम् । तीर्थङ्कर! तीर्थम् अनर्थमथनं लघुः प्रवर्तयस्व ।।१२।।
अतिमूढकुतीर्थिकदुष्टदेशनातिमिरनिकरान्तरितम् ।
प्रकटय मोक्षमार्ग निरूपमज्ञानप्रदीपेन ।।१३।। अतिभूरिविचित्राऽतिशयरत्नकारुण्यवारिभृततः । वचनामृतं प्रगृह्णन्तु लोकः त्वत्तः सागरतः इव ।।१४।।
निःसामान्यं श्रामण्यभावमाकर्ण्य सकलजनः। रोमाञ्चकञ्चुकितः आकल्पं तव कथां कथयन्तु ।।१५।।
હે તીર્થનાથ! હવે આપ પ્રવ્રજ્યા સ્વીકારો અને ભવ-રોગથી સંતપ્ત થયેલા લોકોના અનર્થને દૂર કરનાર अव तीर्थन सत्१२ प्रवत्तावी. (१२)
અત્યંત મૂઢ તીર્થીઓના કુવચનરૂપ અંધકારથી આચ્છાદિત થયેલા મોક્ષમાર્ગને તમે અનુપમ જ્ઞાનપ્રદીપવડે प्रो . (१3)
અત્યંત વિચિત્ર અતિશયરૂપ રત્ન અને કરુણા જળથી ભરેલા સાગરની જેમ તમારા થકી લોકો ભલે क्यनामृत- पान . (१४)
અસાધારણ શ્રમણ્ય-ભાવને સાંભળતાં બધા જનો રોમાંચિત થઇ ભલે આકલ્પ-સંસાર ચાલે ત્યાં સુધી सापनी था 5६॥ ४३.' (१५)
