________________
૧૩૪
પ્રાચીનચતુર્થકર્મગ્રન્થ चरमाइममणवइदुगकम्मुरलदुगं ति जोगिणो सत्त । गयजोगो य अजोगी, वोच्छमओ बारसुवओगे ॥ ६९ ॥
સયોગીકેવલીને પહેલા-છેલ્લા મનના, વચનના, કાર્મણ, દારિકદ્ધિક એમ સાત યોગો હોય છે. અયોગી ગયેલા યોગવાળા હોય છે. હવે બાર ઉપયોગ કહીશું. ૬૯. अच्चक्खु चक्खुदंसणमन्नाणतिगं च मिच्छसासाणे । अविरयसम्मे देसे, तिनाणदंसणतिगं ति छ उ ॥ ७० ॥
મિથ્યાત્વ અને સાસ્વાદને અચક્ષુદર્શન, ચક્ષુર્દર્શન, અજ્ઞાનત્રિક એમ પાંચ ઉપયોગો હોય છે. અવિરત અને દેશવિરતે ત્રણ જ્ઞાન અને ત્રણ દર્શન એમ છે ઉપયોગી હોય છે. ૭૦. मीसे ते च्चिय मीसा, सत्त पमत्ताइसुं समणनाणा । केवलियनाणदंसणउवओगा जोगजोगीसुं ॥ ७१ ॥
મિશ્રગુણઠાણે પહેલા કહેલા છ ઉપયોગો અજ્ઞાનમિશ્રિત જાણવા, પ્રમત્ત આદિ સાત ગુણઠાણે મન:પર્યવજ્ઞાન સહિત સાત ઉપયોગી હોય છે. સયોગી,અયોગી ગુણઠાણે કેવલજ્ઞાન કેવલદર્શન બે ઉપયોગી હોય છે. ૭૧. सासणभावे नाणं, विउव्विगाहारगे उरलमिस्सं । नेगिंदिसु सासाणो, नेहाहिगयं सुयमयं पि ॥ ७२ ॥
(૧) સાસ્વાદને જ્ઞાન, સિદ્ધાન્તમાં કહેલું છે. તથા (૨) વૈક્રિય, આહારક બે વિષે ઔદારિકમિશ્ર તથા (૩) એકેન્દ્રિયોને વિષે સાસ્વાદન ગુણઠાણું હોતું નથી. આ પ્રમાણે શ્રુતમાં અધિકૃત કરેલ નથી. ૭૨.
-: ગુણસ્થાનકને વિષે લેશ્યા - लेसा तिन्नि पमत्तं, तेऊपम्हा उ अप्पमत्तंता । सुक्का जाव सजोगी, निरुद्धलेसो अजोगि त्ति ॥ ७३ ॥
