________________
( ૫૩ ) ભાવાર્થ-જે જે આપણા મનને ગમતી એવી ઈષ્ટ વસ્તુ આપણી પાસે હોય તે તે વસ્તુ સાધુને શ્રદ્ધાએ કરી એટલે પિતાના શુદ્ધ ભાવે કરીને દે, દઈને તેની અનુમોદના કરે પણ પશ્ચાત્તાપ-વિષાદ કરે નહીં, તે પુરૂષને ઘણી ત્રાદ્ધિ પ્રાપ્ત થાય અને સ્થિર થઈને રહે. ૪૦ છે જેમ શાલિભદ્ર શેઠને ઘેર સદ્ધિ સ્થિર થઈને રહી, બત્રીશ કન્યા પરણ્યા અને નિત્ય નવાં નવાં વસ્ત્રાભરણ મળવા લાગ્યાં તેની કથા કહે છે.
મગધ દેશમાં રાજગૃહી નગરીની નજીક શાલિગ્રામ નામે ગામ હતું. ત્યાં ધન્યાને પુત્ર સંગમ નામને ગોવાલીયે લોકોનાં વાછડ ચારીને પેટ ભરતા હતા. એકદા પર્વને દિવસે માતાની સાથે કલહ કરી તેણે ખીર માગી, પણ ઘરમાં કોઈ પણ ચીજ ન હતી કે જેથી ખીર રાંધી છોકરાને ખવરાવે; તેથી માતા રડવા લાગી. તે દેખીને પાડે શણાએ ખીર, ખાંડ અને શાલિધાન્ય આણી આપ્યું. તેની ઉત્તમ ખીર રાંધી સંગમાને ભાણામાં પીરસીને માતા બહાર ગઈ. એવામાં પાછળથી ત્યાં મા ખમણને પારણે એક સાધુ આવ્યા, તેને સંગમાએ મોટા ઉલ્લાસથી ભાવસહિત હર્ષ આણીને તે સર્વે ખીર વહરાવી દીધી. તે પુણ્યને મેંગે ત્યાંથી મરણ પામીને તે રાજગૃહી નગરીમાં શોભદ્ર શેઠની ભદ્રા નામે સ્ત્રીની કુખે ઉપજે. શાલિક્ષેત્રનું સ્વપ્ન માતાને આવ્યું હતું તેથી શાલિભદ્ર એવું નામ દીધું. તે તરૂણાવસ્થા પાપે એટલે બત્રીશ કન્યા પરણાવી. ગભદ્ર શેઠ દીક્ષા લઈ દેવ થયા. તેને પુત્ર ઉપર ઘણે સ્નેહ હતું તેથી બત્રીશ વહુઓ તથા શાલિભદ્ર પુત્રને સારૂ દેવલોકથી નવાં નવાં આભરણવસ્ત્રાદિક નિત્ય મોકલવા લાગ્યા. . એક દિવસ નેપાળ દેશના વ્યાપારી લક્ષ લક્ષ મૂલ્યનાં સોલ રત્નકંબળ વેચવા લાવ્યા. તે શ્રેણિક રાજાએ ન લીધાં, પણ ભદ્રા શેઠાણીએ સોળે ચીર વેચાતાં લઈ તે ફાડીને બત્રીશ ટુકડા કરી બત્રીશ વહુઓને એકેકે ટુકડે વહેંચી આપે. સાંજે સર્વ વહુઓએ પગ લુંછીને તે કુવામાં નાખી દીધા.
