________________
( ૩ ). ભાવાર્થ –જે જીવ પિતે સર્વ પ્રકારના છ પ્રત્યે ત્રાસ ઉપજાવે નહીં, એટલે ભય પમાડે નહીં, બીવરાવે નહીં તેમ બીજા પાસે ત્રાસ કરાવે નહીં. જે પરજીવને પીડા કરવાનું વર્ષે તે પુરૂષ હે ગતમ! પૈર્યવંત સાહસિક થાય. જેમ પૃથ્વીતિલક નગરે ધર્મસિંહ ક્ષત્રિયને અભયસિંહ નામને પુત્ર મહા પૈર્યવાન થયો તેમ. એ ૩૪ છે તથા જે જીવ કૂકડા, તેતર, લાવાં, સૂવર, હરિણ પ્રમુખ વિવિધ પ્રકારના છને નિરંતર બંધન– તાડનાદિક કરે, પાંજરામાંહે ઘાલે, તે જીવ સદૈવ બીકણું હોય, ઉચાટમાં રહે. જેમ તે અભયસિંહનો નાનો ભાઈ ધનસિંહ ક્ષત્રી બીકણ થયે તેમ. ૩૫ છે - હવે બંને પ્રશ્નના ઉત્તરમાં અભયસિંહ અને ધનસિંહ બે ભાઈઓની કથા કહે છે. પૃથ્વીતિલક નગરે પૃથ્વીતિલક રાજા રાજ્ય કરે છે. તે રાજાને સેવક ધર્મસિંહ ક્ષત્રી છે, જે જિનધર્મમાં રક્ત છે. તેને અભયસિંહ અને ધનસિંહ નામે બે પુત્ર થયા છે. તે બંનેનાં કર્મ જુદાં જુદાં છે. મેટે ભાઈ તે વાઘ, સિંહ, સ, શરભ, ભૂત, પ્રેત ઈત્યાદિક જીથી પણ બહે નહીં, આકાશથી વા પડે તે પણ ડરે નહીં તે છે અને નાના ભાઈ જે ધનસિંહ છે તે તો માત્ર સીંદરી દેખે તો પણ તેને સર્પ માનીને ભય પામે અને પાંદડું હાલે તેટલામાં બીવે તે છે.
એક વાર તે નગરની નજીક એક સિંહ આ જાણીને તે રસ્તેથી કેઈપણ જાય નહીં. તે સમયે પ્રધાને રાજા આગળ આવી વિનંતિ કરી કે-“હે મહારાજ ! સિંહની બીકથી માર્ગમાં કઈ ચાલી શકતું નથી. ” ત્યારે રાજાએ સભામાં સિંહને મારી લાવવાનું બીડું આપવા માંડ્યું, પણ કેઈએ ગ્રહણ કર્યું નહીં પરંતુ અભયસિંહે તે બીડું સ્વીકાર્યું અને કહ્યું કે-“હે મહારાજ ! તમારે આદેશ છે તે હું એકલો જ જઈને સિંહનો વધ કરી આવીશ અને લોકોને સુખ કરી આપીશ.” એમ કહી તે વનમાં ગયે. ત્યાં સિંહને બેલાવી ભાલું મારી તેને વધ કરી પાછા આવી રાજાને પ્રણામ કર્યા. રાજાએ ખુશી થઈને તેને મેટ સિરપાવ આપે અને ઘણા વસ્ત્રાભરણ દીધાં.
