________________
- (૩૧ ) એમ કરતાં મેટા ભાઈની લક્ષ્મી દિવસેદિવસે વૃદ્ધિ પામવા લાગી. નાનો ભાઈ તે જોયા કરે પરંતુ કોઈને પાઈ પણ આપે નહીં, તેથી ઉલટી તેની લક્ષ્મી ખૂટવા લાગી. તે ત્રાદ્ધિ લેવા માટે મોટા ભાઈ સાથે કલહ કરવા લાગ્યો. તે કલહના વેગથી એકદા. મોટા ભાઈએ ગુરૂની દેશના સાંભળી વૈરાગ્ય પામી દીક્ષા લીધી. કાળ કરીને તે પહેલે દેવ કે દેવપણે ઉપ. ના ભાઈ કૃપણ છતાં નિધન થયું. લેકે નિંદા થકે તાપસી દીક્ષા લઈ અજ્ઞાન તપ કરી અસુરકુમાર દેવામાં જઈ ઉપ. તિહાંથી આવી અહીંયાં તું ધનસાર નામે શેઠ થયો છે અને હું મોટો ભાઈ દેવકથી એવી તામલિસી નગરીએ એક વ્યવહારીઆને ઘેર પુત્રપણે ઉપ અને તિહાં દીક્ષા લઈ કર્મ ક્ષય કરી કેવળજ્ઞાન પાસ કરીને હું હમણું અહીં આવ્યો છું.” તે સાંભળી શેઠ પોતાના પાછળ ભવન ભાઈ જાણુને હર્ષવંત થયે. પછી ગુરૂએ કહ્યું કે તે દાન ન દીધું તેથી અંતરાય કર્મ ઉપાજ્ય તથા દાન દેતાને વાર્યા તેથી ધન સર્વ ક્ષય થઈ ગયું.” ઇત્યાદિ વાત સાંભળી ધનસાર શેઠે એ નિયમ લીધે કે–“હવેથી હું જેટલું ધન ઉપાર્જન કર્યું તેમાંથી ચોથા ભાગ ધર્મકાર્યમાં વાપરીશ, એવી જ્યાં સુધી જીવું ત્યાંસુધીને માટે પ્રતિજ્ઞા કરું છું તથા પારકા દોષ ન બોલું.” એમ કહી શ્રાવકધર્મ અંગીકાર કર્યો અને કેવળીભગવાનની સાથે પાછલા ભવને અપરાધ અમા.
હવે શેઠ તામલિમી નગરીએ જઈ વ્યાપાર કરવા લાગ્યું. તિહાં લક્ષ્મી ઉપાર્જન કરી તેમાંથી ઘણું લક્ષ્મી ધર્મ અર્થે સાત ક્ષેત્રે ખરચવા લાગ્યા. અષ્ટમી ચતુર્દશીએ પિસહ કરવા લાગ્યા અને પારણે સુપાત્રને દાન આપવા લાગ્યો.
એક્તા પ્રસ્તાવે શેઠ શૂન્ય ઘરમાં પસહ લઈ કાઉસગ્ગ ધ્યાને રહ્યા છે ત્યાં કોઈ વ્યંતર દેવ કેપ કરી સર્પનું રૂપ કરી શેઠને ડો. એક દિવસ પર્યત શેઠ પ્રતિમાએ રહ્યા, ત્યાં સુધી વ્યંતર દેવે અનેક પ્રકારના ઉપસર્ગ કર્યો, પણ શેઠ ક્ષોભ પામ્યા નહીં. એવી શેઠની સ્થિરતા જોઈ વ્યંતર સંતુષ્ટ થઈને બેલ્યો કેજે માગે તે હું આપું.” શેઠે કાંઈ માગ્યું નહીં, તે પણ
