________________
( ૧૦૪ )
પ્રાંતે વ્રત લઈ અને જણ દેવલાકે દેવ થયા. ત્યાંથી ચ્યવી મનુષ્યજન્મ પામી મેક્ષે જશે.
ઇતિ જિનદત્ત કથા.
હવે પીસ્તાલીશમી પૃચ્છાના ઉત્તર એક ગાથાએ કરી કહે છે.
जया मोहोदओ तिबो, अन्नाणं खु महम्भयं । पेलवं वेयणिअं च, तथा एगिंदियत्तणं ॥ ५९ ॥
ભાવાઃ— જયા કે ) જ્યારે જીવને ( તિબ્વે કે॰ ) તીત્ર-ગાઢ (માહાદએ કે૦) મેહુના ઉદય તથા ( અન્નાણું કે॰ ) અજ્ઞાન તે સમ્યાનને અભાવ હાય છે (તયા કે॰ ) ત્યારે તે પંચેન્દ્રિય છત્ર હાય, તેા પણ તેને (મહગ્ભય' કે ) મોટા છે ભય જેમાં એવું તથા ( પેલવ કે॰ ) તુચ્છ અસાર અને ( વેયણિજ કે૦) વેદનીયરૂપ એવું (એગિદિયત્તણું કે॰ ) એકેદ્રિયપણું પ્રાપ્ત થાય છે. એ (ખુ કે॰) નિશ્ચે જાણવું, ॥ ૫ ॥ જેમ મહીસાર નગરે મેહક નામે ધનવંત ગૃહસ્થ હતા, પણ અત્યંત કૃપણ હાવાથી લક્ષ્મીની તેમજ કુટુંબની ઘણી મૂર્છાવડે મરણુ પામીને તે એકેન્દ્રિયમાં ઉપજ્યે તેમ. તે ઘણા કાળ સ ́સારમાં ભમશે. તે માહક ગૃહસ્થની કથા કહે છે.
દેવકાટિસમાયુક્ત, વસુધાધિપસેવિતમ્ । પુણ્યાતિશયસશ્રીક, રક્તવર્ણ` જિન... તુવે ॥ ૧ ॥
"
મહીસાર નગરે મેહક નામે કેાઈ ગૃહસ્થ વસે છે. તેને માહિની નામે સ્ત્રી છે. તેના પિતાની ઉપાર્જન કરેલી લક્ષ્મી ઘણી છે, તેને લક્ષ્મીના માહ અપાર છે. રાત્રિદેિવસ સાવધાનપણે રહે છે. રખેને કોઇ મારૂં ધન લઇ જાય ? ’ એવી ચિંતા કરતા ગુપ્તપણે ભોંયરામાં નિધાન રાખે છે. વળી ત્યાંથી ઉપાડી બીજે સ્થાનકે સંચય કરે છે. એમ લક્ષ્મીને રાખવાના અનેક ઉપાય કરે છે. રાત્રિએ ઉંઘે નહીં, અતિ કૃપણપણે પૂરૂ જમે પણ નહીં અને
