________________
( ૪ ).
એ વાત સાંભળી પુણ્યસારને જાતિસ્મરણ જ્ઞાન ઉપર્યું અને પૂર્વભવ દીઠે. પછી કુટુંબ સહિત શ્રાવકધર્મ સ્વીકારી પોતાને ઘેર આવ્યું. તે દેવપૂજા કરે, મહામંત્ર નવકાર ગણે, ગુરૂને વિદે, દાન આપે. પછી પોતાના પુત્રને યેગ્ય જાણું, તેને ઘરનો ભાર સંપી, પોતાની શ્રેષ્ઠીપણની પદવીએ સ્થાપી પુણ્યસારે સુનંદ નામે ગુરૂની પાસે દીક્ષા લીધી. તે નિરતિચારપણે સંયમ પાળી દેવ થયે. ત્યાંથી આવી મનુષ્યજન્મ પામી મેલસુખ પામશે.
' છે દેહા છે જિણ પૂજે વંદે સુગુરૂ, ભાવે દાન દિયંત પુણ્યસાર જિમ તસ ઘરે, ઋદ્ધિ અચિંતિ હૂંત. ૧
ઈતિ મહર્તિકપરી પુણ્યસાર કથા.
હવે પાંત્રીશમી તથા છત્રીશમી પૃચ્છાના ઉત્તર બે
ગાથાએ કરી કહે છે. वीसत्थघायकारी, सम्ममणालोइऊणपछित्ते। जो मरइ अन्न जम्मे, सो रोगी जायए पुरिसो ॥५०॥ वीसत्थरकणपरो, आलोइअ सयलपावठाणो य । વો માન , તો રોમાવિવજ્ઞિો હો / ૧ / ભાવાર્થઃ—જે મનુષ્ય વિશ્વાસઘાત કરે અને સભ્ય મને એટલે શુદ્ધ મને કરી શુદ્ધ આયણ ન લે, તે પુરૂષ મરીને અન્ય જન્મે એટલે ભવાંતરને વિષે રેગી થાય છે ૫૦ છે તથા જે પુરૂષ વિશ્વાસીની રક્ષા કરવામાં અગ્રેસર હોય અને પિતાનાં કરેલાં જે પાપસ્થાનક હોય તે સર્વને સાચા મનથી આવે, તે ભવાંતરને વિષે રોગરહિત-નિરોગી હોય છે પ૧ છે . એ બંને પૃચ્છા ઉપર અટ્ટણમલ્લની કથા કહે છે –
ઉજજયણ નગરીએ જિતશત્રુ રાજા રાજ્ય કરે છે. તેને અટ્ટણમલ્લ નામે મહામલ્લ છે. સોપારા નગરે સિહગિરિ નામે
