________________
ક્ષત્રિયકુંક ભગવાન મહાવીર” પૃ૦ ૫માં ગંડકી નદીને પૂર્વ કાંઠે વૈશાલી અને પશ્ચિમ કાંઠે બ્રાહ્મણકુંડ, ક્ષત્રિયકુંડ, વાણિજ્યગ્રામ, કર્માગામ, અને કેલ્લાગ વગેરે હેવાનું જણાવ્યું છે. તે પણ તેઓની ભૂલ જ છે.
ગપાળદાસ જીવાભાઈ પટેલે “શ્રીમહાવીર કથા”માં સિદ્ધાર્થને ક્ષત્રિય અને રાજા માન્યા છે. વિદેહ, મિથિલા, વૈશાલી અને વાણિજ્યગ્રામને એક માન્યાં છે. કુળને અર્થ કુટુંબને બદલે ઘર કર્યો છે. આનંદ શ્રાવકને કૌટુમ્બિકને બદલે જ્ઞાતકુળને માન્ય છે. આ પ્રમાણે અનેક ભૂલે કરેલી છે, જેમાંની ઘણી ભૂલોને ખુલાસો ઉપર આવી ગયો છે. (પૃ. ૨૬ થી ૩૫).
(૮) વેતાંબરે લછવાડ પાસે કુડપુર માને છે અને દિગંબરો નાલંદા પાસે કુંડલપુરમાને છે, તે ભ્રમણા છે. કેમકે ભગવાનનાં વિદેહ, વૈશાલિક વગેરે વિશેષણે, બહુશાલ ચૈત્યમાં પધારવું, વશાલીમાં ૧૨ માસાં વગેરેથી ભગવાનને વશાલી સાથેનો સંબંધ પ્રતીત થાય છે, સાક્ષરવર્ય કલ્યાણ વિજ્યજી પણ શ્રમણ ભગવાન મહાવીરની ભૂમિકામાં આ જ વસ્તુને પુષ્ટ કરે છે. “અભિધાન રાજેન્દ્રમાં ક્ષત્રિયકુંડ પાસે જ્ઞાતખંડ ઉદ્યાન, સ્થળ માગે કરગામ તથા કેલ્લાગ અને વૈશાલી પાસે વાણિજ્યગ્રામ, દૂતિ પલાશચત્ય અને કેલ્લા બતાવ્યાં છે, તેથી પણ એ જ વાત પુષ્ટ થાય છે. (પૃ. ૩૫ થી ૪૦)
૯) લછવાડ પાસેનું ક્ષત્રિયકુંડ તે અંગદેશમાં છે. પર્વત ઉપર છે. તેની તળેટી પાસે નાળું છે, પણ ગંડકી નદી નથી, તે વૈશાલીથી દૂર છે. તે ગંગાની દક્ષિણે છે એટલે
