________________
૯૪
જેને ઈતિહાસની ઝલક અધ્યયન કરવાથી એમના મનમાં કંઈક વૈરાગ્ય જાગૃત થયે, અને એ સમયના જૈન યાતિસંપ્રદાયની ઉપર વર્ણવી તેવી આચાર સંબંધી પરિસ્થિતિની શિથિલતાને અનુભવ કંઈક વધારે ખેદકારક લાગે; તેથી એમણે એ અવસ્થાને [ ચૈત્યવાસી યતિજીવનને ] ત્યાગ કરીને વિશિષ્ટ ત્યાગમય જીવનનું અનુસરણ કરવાના માર્ગને સ્વીકાર કર્યો. જિનેશ્વરસૂરિએ પિતાને ગુરુએ સ્વીકારેલ આ માર્ગે ચાલવાને સવિશેષ રૂપે નિશ્ચય કર્યો, એટલું જ નહીં, પરંતુ તેઓએ એને સમસ્ત સંપ્રદાયવ્યાપી અને દેશવ્યાપી બનાવવાને પણ સંક૯પ કર્યો અને એને માટે જીવનભર પ્રબળ પુરુષાર્થ કર્યો.
આ પ્રયત્નમાં જરૂરી અને ઉપયેગી એવું જ્ઞાનબળ અને ચારિત્રબળ, એ બન્ને બળ એમનામાં પૂરતા પ્રમાણમાં મોજૂદ હતાં, તેથી એમને પિતાના ધ્યેયમાં ઘણીખરી સફળતા પ્રાપ્ત થઈ અને જ્યાં ચૈત્યવાસીઓને વધુમાં વધુ પ્રભાવ હતો અને એમને વિશિષ્ટ સમૂહ હતો તે અણહિલપુરમાં પહોંચી જઈને એમણે ચૈત્યવાસની સામે પિતાને પક્ષ અને પિતાનું સ્થાન સ્થાપિત કર્યા. ચૌલુક્ય રાજવી દુર્લભરાજની સભામાં ચયવાસી પક્ષના સમર્થક આગેવાન સૂરાચાર્ય જેવા મહાવિદ્વાન અને પ્રબળ સત્તાધારી આચાર્યની સાથે શાસ્ત્રાર્થ કરીને એમણે એમાં વિજય મેળવ્યું. વિશાળ અને ગૌરવશાળી શિષ્ય પરંપરા
આ બનાવને લીધે કેવળ અણહિલપુરમાં જ નહીં પણ આખા ગુજરાતમાં અને એની આસપાસના મારવાડ, મેવાડ, વાગડ, સિંધ અને દિલ્લી સુધીના પ્રદેશમાં જિનેશ્વરસૂરિની ખ્યાતિ અને પ્રતિષ્ઠા વધી ગઈ. ઠેર ઠેર સેંકડે શ્રાવકે એમના ભક્ત અને અનુયાયી બની ગયા. ઉપરાંત, સેંકડે અજૈન ગૃહસ્થ પણ એમના ભક્ત બનીને નવા શ્રાવક બન્યા. અનેક પ્રભાવશાળી અને પ્રતિભાસંપન્ન વ્યક્તિઓએ એમની પાસે યતિદીક્ષા લઈને એમને સુવિહિત શિષ્ય બનવાનું ગૌરવ
