________________
બાવળનો છોડ વાવનારને કાંટાની વેદના જ મળે છે. ગુલાબ વાવનારને ખુલ્લૂનો ખજાનો જ મળે છે. બાવળ વાવનાર ગુલાબની ખુશ્યૂની આશા રાખે તો ? એ તદ્દન ખોટી આશા છે.
જ
બાવળ વાવનારને કાંટા જ મળે. ફૂલ વાવનારને સુગંધી મળે, પણ જીવાત્માઓ આ જગતમાં જન્મ ધારણ કર્યા પછી, અજ્ઞાન મોહને વશવર્તી અશુભ કર્મ આચરવા પ્રેરાય છે. કોઈને નુકશાન કરે છે, કોઈનું અકલ્યાણ કરે છે. કોઈને વેદના થાય તેવું કૃત્ય કરે છે, તો ક્યારેક હિંસાનો આશરો લઈ અન્યને હાનિ પહોંચાડે છે.
આવા અશુભ અથવા પાપમય કર્મોની સજા છે દુઃખ. જે લોકો દુઃખોનો અનુભવ કરી રહ્યા છે અથવા દુઃખોના દરિયામાં ડૂબી રહ્યા છે ને · બચાવો બચાવો’ ના આર્ત પોકારો કરી રહ્યા છે, તેમને કોઈ બચાવી શકે તેમ નથી. કારણ કે પૂર્વે કરેલાં પાપ કર્મ પૂરેપૂરાં ભોગવાઈ ન જાય અને એમની સમયાવધિ પૂરી ન થઈ જાય, ત્યાં સુધી એ કર્મ શાંત થતું નથી ને જીવાત્માને બચાવવા માટે સર્વ કોઈ અસમર્થ અને લાચાર છે ! ... અને એટલે જ પાપકર્મ કરતાં ડરવાનું છે.
પૂરો વિચાર કરવાનો છે. અશુભ કર્મ કરવાથી અળગા રહેવાનું
છે.
જે કરે છે, તે ભરે છે. દુઃખ ભોગવે છે.
અશ્રુ સારે છે. વેદના વેંઢારે છે. ચિત્કારો કરે છે. અશુભ કર્મનું ફળ એટલે દુઃખ, વેદના, પીડા, ચીસો અને ચિત્કારો. એ ભોગવાઈ જાય તો જ કર્મ શાંત થાય.
તો જ સજા પૂરી થાય. તો જ દંડ ભરપાઈ થઈ જાય. પુણ્ય કર્મ કરો. માટે શુભ કર્મ કરો. માટે સત્કર્મ કરો. માટે ધર્મ કરો.
માટે
એટલું યાદ રાખો કે ઉપકાર કરવાથી હંમેશાં ધર્મ થાય છે. અન્યનું કલ્યાણ કરવાથી સદૈવ ધર્મ થાય છે.
મહેંદીનાં પાન વાટનારને પણ મહેંદી લાગી જ જાય છે, એમ ઉપકાર કરનારને પુણ્ય અવશ્ય મળે છે. મહેંદી વહેંચનાર પુણ્ય કરે છે, તેથી તેને એનું સુંદર ફળ પણ મળે છે.
૫૭
