________________
પ્રભુના દર્શનને પામવા આડે અનેક અંતરાયો આવીને ઊભા રહે છે. કરોડો કષ્ટો આવે છે. આપત્તિઓના સમૂહો આવે છે.
જે પ્રભુભક્તએ નક્કી કર્યું છે કે મારે પ્રભુનાં દર્શન કરવાં છે, એણે કષ્ટો સહન કરવાની તૈયારી રાખવી જ પડશે. કાંટા વાગશે, લોહીની દડૂડી બોલશે, વેદના જીવનને વીંટળાઈ જશે, કાંટા કંકર વાગશે અને વિપત્તિઓના વાદળ વરસશે, તેમ છતાં આગળ તો વધવું જ છે.
સહન કરીશ. ધૈર્ય ધારણ કરીશ.
હસતે મુખે આપત્તિઓને આવકારીશ પણ પાછો નહિ હતું. પીછેહઠ નહિ કરું. પારોઠનાં પગલાં નહિ ભરું. પલાયનનો આશ્રય નહિ લઉં. ભક્તિનો માર્ગ કાંટાનો માર્ગ છે. તકલીફોનો માર્ગ છે. કસોટીનો માર્ગ છે.
મરજીવો, જો મોતી મેળવવાનો મનસૂબો કરીને જ નીકળ્યો છે. તો સમુદ્ર જળના ઘુઘવાટાથી તે ગભરાય નહિ. એના ઊંડાણને જોઈને પાછો નહિ પડે. તે તો કૂદી પડશે.
સમુદ્રના તળિયે જશે. સાહસ કરશે. હિંમત સખશે. ને સાગરના અતલ ઊંડાણમાંથી મોતીની સૂકી ભશે. માંહીં પડે તે જ મોતી મેળવશે.
પ્રભુનું દર્શન સમુદ્રના સ્થૂલ મોતી કરતાં અનંતાનંદ ઘણું મુલ્યવાન છે. બલ્કે કહોને કે અમૂલ્ય છે. પ્રભુદર્શનરૂપી મોતી મેળવવું હશે તો આપત્તિઓનો હિમાલય ઠેકવો પડશે.
દુઃખોનો સાગર પાર કરવો પડશે.
કષ્ટોની સરિતાને પાર કરવી પડશે.
વિપત્તિઓના વિરાટ વનને વટાવી જવું પડશે.
અને એક વાત ચોક્કસ છે કે જે વિપત્તિઓને વહાલ કરે છે, તે જ મંઝીલ સુધી પહોંચે છે. દુઃખો ગળે લગાવે છે, તે જ પ્રાપ્તિનું મોતી મેળવે છે. માર્ગ સરળ નથી.
જે ઠરે છે, તે પાછો ફરે છે - ખાલી હાથે, ખાલી હૈયે !
મોતી એને મળતું નથી.
મોતી તો મરજીવાને જ મળે. મોતી તો ધૈર્યવાનને મળે. મોતી તો કંટકોને પ્યાર કરનારને મળે. મોતી તો દ્રઢ મનોબળવાળાને મળે.
૪૨
