________________
जैनानां सर्वदा जैना, आत्मीया स्युः स्वभावतः । આહાર વ્યવહારે ત્ર, પાવિત્ર્ય હિ પરસ્પરમ્ ॥ ૨૦૦ ॥ જૈનો માટે જૈનો હંમેશાં આત્મીય છે.
સ્વભાવથી અને ધર્મથી પણ.
આમ તો માણસે માણસને આત્મરૂપે નિહાળવો જોઈએ. કોઈ ભિન્ન નથી. કોઈ ઊંચ નથી. કોઈ નીચ નથી.
જમીન એક છે. આકાશ એક છે. સૂર્ય ચંદ્ર એક છે. વનોની વનસ્પતિ એક છે.
સમગ્ર જગતમાં સદાકાળ સર્વત્ર એક સમાન તત્ત્વો વિલસી રહ્યાં
છે. આ જ મોટામાં મોટો પુરાવો છે કે જગતનાં સર્વ માનવીઓ એક સમાન છે.
છતાં જમીન વહેંચાય છે. છતાં હૃદય વહેંચાય છે.
ભાષાના ઝગડા થાય છે. ઊંચ - નીચના ઝગડા થાય છે.
કલેશ કંકાસ થાય છે. હૈયાની હોળી સર્જાય છે. પણ જૈનોની વાત જુદી છે. જુદી અને વિશિષ્ટ છે. જૈનો એક છે. આત્મરૂપ છે. સમાન ધર્મ છે. વર્ણ ભિન્ન એથી શું ? જાતિ ભિન્ન એથી શું ? હૃદય તો એક છે ને ! ધર્મ તો એક છે ને ! ધર્મનું અનુસરણ તો એક જ છે ને ?
માટે જ જૈનોને સ્વભાવથી જ જૈનો આત્મીય છે. પોતાના છે. પરાયા નથી.
આત્મ રૂપ આત્મ સમાન છે. સાધર્મિક બંધુ હંમેશાં સમાન છે. અલગ નથી. કારણ કે તેમના આહારમાં પવિત્રપણું છે. શુદ્ધાહારી છે. જે નિષિદ્ધ છે, તે આહારમાં તેમને ખપતું નથી. શુદ્ધ આહાર. સાત્ત્વિક આહાર.
આ આહાર શુદ્ધિ અર્થાત્ આહારની પવિત્રતા સર્વ જૈનીના ઘરમાં પ્રવર્તે છે.
આહાર તેવો ઓડકાર. ભોજન તેવો ભાવ. ખાણી તેવી રહેણી. આ ભોજનનો પ્રભાવ વ્યવહાર ઉપર પડ્યા વગર રહેતો નથી.
૨૦૮
