________________
૧૪૨ સમાચાર પુછવા ઈચ્છતી હોય તેમ દરેક ક્ષણે ઓઠ ફરકાવતી દક્ષિણ દિશા તરફ વારંવાર કેમ જોયા કરે છે ? અહીં તારું સગું વહાલું, મિત્ર કે અંતરનું કોઈ છે?”
આ પ્રમાણે પૂછ્યું એટલે તેના પયોધર કંપ્યા, ગળું રૂંધાયું. નાસિકા સ્કૂરવા લાગી, પ્રયત્નથી અટકાવ્યા છતાં આંખમાં આંસુ ભરાયા, ને થોડીવારમાં તો ધાર ચાલી. તેની આ અવસ્થા જોઈ મારા મનમાં ખેદ થયો
પૂર્વકર્મના આવી પડેલા સંકટો મહાત્માઓ પણ દૂર કરી શકતા નથી. આ બાઈ સંસારના ક્લેશો છોડી દઈ જંગલમાં એકલી રહે છે. ખરેખર અનેક યોજન દૂરથી મને અહીં લાવી ક્ષણવારમાં જ દેવે આને શોકમાં નાંખી દીધી.”
તેને આશ્વાસન આપી વાવમાંથી પાણી લઈ આવ્યો.
તેણે મોઢું ધોઈ, વલ્કલ વતી લુછી નાંખ્યું, સ્વસ્થ થઈ બોલી. “કુમાર ! મારા જેવી તાપસી ને તાપસ ધર્મ પાળતા પૂર્વાશ્રમની વાત કરવી એ લજ્જાસ્પદ છે. તમે મને પ્રશ્ન કર્યો છે, તેથી કહ્યા વિના ચાલતું નથી. પણ સુખી જીંદગીવાળા આપને મારી દુ:ખોથી નિરસ બનેલી કથા સાંભળવાથી કંઈ લાભ નથી. અને જો કુતુહળ હોય તો, સાંભળો. કહું છું. આ કથાવિનોદથી જ મારો આજનો દિવસ ભલે વ્યતિત થાય. તમે પણ રાજપુત્ર છો, મારે ઘેર પધાર્યા છો, તો એ જ આજનું આતિથ્ય” એમ કહી એકવાર ફરીથી અશુપાત કરી ધીમે ધીમે કહેવા લાગી.
