________________
૫. પત્તો લાગ્યો
ઝરોખા પરથી ઉતરી શબ્દાનુસારે ચાલવા લાગ્યો. સોએક પગલાં અંદર જ ચાલ્યો તેવામાં એક મઠ જોયો. અંદર જઈને જુએ તો નવા કપડાથી સજ્જ થયેલ, આનંદથી ગર્વિત થઈ નીચે પ્રમાણે દ્વિપદી ગાતો ગંધર્વક જોયો–
‘''आकल्पान्तमर्थिकल्पद्रुप्र ! चन्द्रमरीचिसमरुचिरप्रचुर ! यशोंशुभरितविश्वंभर ! भरतान्वयशिरोमणे !
जनवन्द्यानवद्यविद्याधर !
विद्याधरमनस्विनीमानसहरिणहरण !
હરિવાહન ! વહ ધીરોવિતાં ઘુમ્ ।''
જોતાની સાથે જ એક દમ ખેંચ્યો, ને ઘણો જ સંતોષ પામ્યો અને તે જ ક્ષણે સાક્ષાત્ મિત્ર સાથે મેળાપ થયો હોય તેવો આનંદ અનુભવવા લાગ્યો. થોડાંક પગલાં તેની સામે ચાલ્યો. તેને જોઈ આશ્ચર્યચકિત થયેલો ગંધર્વક તત્કાલોચિત સત્કારવિધિ પણ ભૂલી ગયો. થોડીવારે હર્ષભેર તેને ભેટી પડ્યો. નમસ્કાર કરી ખેસવતી સાફ કરી બાજુના મણિમય પાટલા પર માનપૂર્વક બેસાડ્યો. ને પગ દબાવા લાગ્યો.
સમ−ગંધર્વક ! કંઈક વિધિની અનુકૂળતાથી તારા દર્શને જ મારો થાક ઉતર્યો છે.'' એમ કહી વારંવાર અટકાવ્યો છતાં તે તો દાબવા જ લાગ્યો.
૧. ‘કલ્પપર્યંત યાચકોના કલ્પદ્રુમ ! ચંદ્રની કાંતિ જેવી કાંતીવાળા યશરૂપી કરણોથી વિશ્વને ભરનાર ! ભરતવંશમાં શિરોમણિ ! સકળલોક વન્થ ! શુદ્ધ વિદ્યાવાળા ! વિદ્યાધર બાળાના મનહર ! રિવાહન ! વીરોમાં અગ્રેસર થા.''
