________________
( २६४ ) जनमां केवल दोषोज रहेला होय छे. माटे हजारो मूर्ख जनो करतां सुज्ञ पुरुष एक पण विशेष (श्रेष्ठ ) छे. ६२ परोपदेशे पांडित्यं सर्वेषां सुकरं नृणाम् । धर्मे स्वीयमनष्टानं कस्यचित्समहात्मनः॥१३॥
भावार्थ-बीजाने उपदेश आपवामां पोतानी पंडिताइ वापरवी-ए तो बधा माणसोने सुलभज छे, परंतु पोते ते प्रमाणे धर्माचरण करQ-ए तो कोइ महात्माथीज बनी शकतुं हशे. ६३ ।। परदुःखं समाकर्ण्य स्वभावसरलो जनः । उपकारासमर्थत्वात्प्राप्नोति हृदये व्यथाम् ॥१४॥
भावार्थ-परनुं दुःख सांभळीने स्वभावे सरळ माणसो तेनापर उपकार करवाने असमर्थ होवाथी पोताना अंतरमा खेद पामे छे. ६४
पात्रं पवित्रयति नैव गुणान् क्षिणोति स्नेहं न संहरति नापि मलं प्रसूते । दोषावसानरुचिरश्च लतां न धत्ते सत्संगमः सुकृतसद्मनि कोऽपिदीपः भावार्थ-सुकृतरूप भवनमां सत्संगमरूप दीवो
