________________
૪૬
दसवेलियसुत्तं
नीय सेज्जं गई ठाणं नीयं च आसणाणि य । नीयं च पाए वंदेजा नीयं कुजा य अंजलिं ॥ १७ ॥ संघट्टत्ता कारणं तहा उवहिणामवि । खमेह अवराहं मे वएज न पुणेो त्तिय ॥ १८ ॥ दुग्गओ वा पश्रएणं चोइओ वहद्द रहं । एवं दुबुद्धि किच्चा वृत्तो वृत्तो पकुव्व ॥ १६ ॥ आलवंते लवते वा न निसेज्जाए पडिस्सुणे | मोत्तू आसणं धीरो सुस्साए पडिस्सुणे ॥ २० ॥ कालं छंदोक्यारं च पडिले हित्ताण हेउहिं । तेहिं तेहि उपाएहि तं तं संपडिवायए ॥ २१ ॥ विवत्ती अविशीयस्स संपत्ती विशियरस य । जस्सेयं दुह नायं सिक्ख से अभिगच्छइ ॥ २४ ॥ जे यावि चण्डे मइइइढिगारवे पिसु नरे साहस हीणपेसणे । अधिस्त्रे विणए अकोविए
असंविभागी न हु तस्स मोक्खो || २३ || सिवन्ती पुरा जे गुरूणं
सुत्थम्मा विणमि कोविया ।
अज्भयण ६-३
तरितु ते श्रहमिणं दुरुत्तरं
खवि कम्मं गरमुत्तमं गया ॥ २४ ॥ त्ति बेमि ॥ णवमअज्झयणम्स विण्यसमाहीए विप्रो उद्देसगो समत्तो ॥
॥ ममायणं - तो उद्देो ॥
आयरियग्गमिवाहियग्गी
सुस्सूसमा पडिजागरिजा ।
आलोयं इंगियमेव नच्चा जो छन्दमाराहयई स पुजो ॥ १ ॥
