________________
• श्रीउत्तराध्ययनसूत्र]
[३६
जहा कुसग्गे उदगं, समुद्देण समं मिणे । एवं माणुस्सगा कामा, देवकामाण अंतिए ॥२३॥ कुसग्गमेत्ता इमे कामा, सन्निरुद्धम्मि पाउए । कस्स हेउं पुराफाउं, जोगक्खेमं न संविदे ॥२४॥ इह कामाणियट्टस्स, अत्तट्टे अवरज्झइ । सोच्या नेयाउयं मग्गं, जे भुजो परिभस्सई ॥२५॥ इह कामणियट्टस्स, अत्तट्टे नावरज्झई । पूइदेहनिरोहे. भवे देवित्ति मे सुयं ॥२६॥ . इड्ढी जुई जसो वरणा, अाउं सुहमणुत्तरं । . भुजो जत्थ मणुस्सेसु, तत्थ से उववज्जइ ॥२७॥ बालस्स पस्स बालसं, अहम्म पडिवजिया। चिच्चा धम्म अहम्मिटे, नरए उववज्जइ ॥२८॥ धीरस्स पस्स धीरतं, 'सव्वधम्माणुवत्तिणा। चिच्चा अधम्मं धम्मिटे, देवेसु उववजइ ॥२६॥ तुलियाण बालभावं, अबालं चेव पण्डिए। ... चइऊण बालभावं. अबाल सेवए मुणी ॥३०॥ त्ति बेमि ॥
एलयज्झयणं समत्तं ॥७॥ ॥ अह काविलियं अट्ठमं अज्झयणं ।। अधुवे असासयम्मि,
संसारम्मि दुक्खपउराए । किं नाम होज्ज तं कमायं
जेणाहं दुग्गइं न गच्छेजा ॥१॥ विजहितु पुबसंजोय,
नलिणेहं कहिंचि कुवेजा।
१. सञ्च
।