________________
-
~> વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબીઓ ~ ~ ~ પણ શરીર તો શરીરનું કામ કરે જ ને ? અંતે ટેબલના આધારે મુનિ ઝોકા ખાતા ખાતા ત્યાં જ બેઠા બેઠા સુઈ ગયા.
હકીકત એ બનેલી કે ગુરુ પોતાની સૂચના ભૂલી ગયેલા, અને સંથારી ગયેલા. એટલે એ દસ વાગે આવ્યા નહિ.
છેક રાત્રે બે વાગે ગુરુ માત્ર કરવા માટે ઉઠ્યા, અચાનક એમને રાતની વાત યાદ આવી. સફાળા ઉભા થઈ એ શિષ્યના સ્થાને ગયા. જોયું તો ટેબલના આધારે શિષ્ય ઝોકા ખાતો, બેઠો બેઠો સૂતેલો હતો.
અરેરે ! મારા પ્રમાદમાં આને કેટલી મુશ્કેલી પડી?” ગુરૂને દુઃખ થયું. તરત એનો સંથારો પાથરી દઈ શિષ્યને ઉઠાડ્યો, સંથારા પર સુવાડી દીધો. શિષ્યના આ ગજબ કોટિના સમર્પણ માટે ગુરુને પણ પુષ્કળ બહુમાન થયું.
આ શિષ્ય એવો છે કે ગચ્છના કોઈપણ સાધુ સાથે મળવાનું-બેસવાનું-વાતો કરવાનું થાય ત્યારે એ પહેલેથી જ કહી દે કે “જુઓ, તમે મને જે પણ વાત કરશો, એ બધી વાત હું મારા ગુરુને કહી જ દેવાનો છું. કશું છુપાવવાનો નથી. એટલે જે વાત તમે મારા ગુરુને જણાવવા ઈચ્છતા ન હો, એ વાત મને કરતા જ નહિ...”
(ગૌતમસ્વામી અને માલતુષમુનિ માત્ર ઇતિહાસમાં સુવર્ણાક્ષરે લખાઈ ગયેલા આદર્શ પાત્રો જ છે, એમ ન માનશો. એમના વંશજો આજે પણ જીવતા જાગતા છે.
આપણું જીવન કેવું? શું આપણે દરેકે દરેક કામ ગુરુના કહ્યા પ્રમાણે જ કરીએ ? શું આપણે આવતી-જતી બધી ટપાલો ગુરુને વંચાવીએ ? શું આપણે ગુરુથી ખાનગી કોઈપણ વાત ન જ કરીએ ?
આપણી અપેક્ષાઓ, મહત્ત્વાકાંક્ષાઓ એટલી બધી વધી તો નથી ગઈ ને ? કે જેમાં ગુરુ આપણને પ્રતિબંધક લાગવાથી એમની ઉપેક્ષા કરીને જ જીવન જીવવાની વૃત્તિ-પ્રવૃત્તિ આપણામાં પ્રવેશી ગઈ હોય ?....
શાંતચિત્તે આપણે બધાએ વિચારવાનું છે, તો જ આપણને સાચો ધર્મનો લાભ થશે.)
આપવાદ માર્ગ - “જુઓ, તપસ્વી મહારાજ ! ગુરુજીનો આદેશ આવ્યો છે કે આપણે તરત એમની પાસે પહોંચવું. ગુરુજી એ સ્થાનમાં હજી ઘણા દિવસો રોકાવાના છે. એટલે હવે આપણે વિહાર કરવો પડશે. પણ તમે વિહાર કરી શકશો ? પગમાં સોજો થયો છે, તેનું શું કરશો ?” એક યુવાન
