________________
त्यारपछीनुं नवं विशेषण जणावतां कहे के-साहुवग्गं. साधुओना समुदायने संग्रहे एटले के आचारवंत, क्रियापात्र, संयमप्रेमी साधुओ होय तेने राखे, तेनुं रक्षण करे, तेनी गोचरी, पात्र तथा वस्त्रादिकनी सारसंभाळ राखे, औषध विगेरेनी तपास राखे परन्तु जे हीनाचारी होय, संयमथी पतित थयेला होय तेवा साधुने न राखे. फक्त पोतानी प्रतिष्ठा के वाहवाहने माटे ज्यांत्यां जेवातेवा शिष्योनो समुदाय वधार्या न करे.
हवे सदाचार्य- छेल्लुं विशेषण जणावतां कहे छे के - सूत्रार्थनें चितवन करे एटले के-आचारांग, सुयगडांगादि सूत्रोना अर्थ, नियुक्ति, भाष्य, चूर्णी, संग्रहणी, वृत्ति तथा टिप्पनादिक जे पूर्वाचार्योए रचेला छे तेने अवधारे-जाणे-सूत्रार्थ चिंतवे अने शिष्यपरिवारने पण ते आपे-समजावे, परन्तु दुर्विनीत शिष्य होय तेने न भणावे-न शीखवे. आवा लक्षणवाळा जे आचार्य होय ते सदाचार्य एटले के मोक्षमार्गवाही जाणवा. आनाथी विपरीत रीते वर्तनारा अनाचारी जाणवा. तेवा भ्रष्टाचारी सूरि शिष्यना वैरी-शत्रु समान जाणवा. शत्रु सदृश आचार्यनां लक्षणो केवा होय बेगावलडे दर्शावतां कहे छे के
संगहोवग्गहं विहिणा, न करेइ अजो गणी । । समणं समणिं तु दिक्खित्ता, सामायारिं न गाहए ।। १४ बालाणं जो उ सीसाणं, जीहाए उवलिंपए। न सम्ममग्गं गाहेइ, सो सूरी जाण वेरिओ ।। १६ ॥ [संग्रहोपग्रहं विधिना, न करोति च यो गणी। श्रमणं श्रमणीं तु दीक्षित्वा, सामाचारी न गाहयेत् ॥१५४। बालानां य: पुन: शिष्याणां, जिह्वया उपलिम्पेत् । ।
न सम्यग्मार्गं ग्राहयति, सः सूरिर्जानीहि वैरी ।। १६ ॥] गाथार्थ: – जे आचार्य आगमोक्त विधिपूर्वक ज्ञानादिक उपकरणो तेमज शिष्यनो तेमना संरक्षणपूर्वक संग्रह न करे, तेमने आहारपाणी प्रमुख के ज्ञान प्रमुखनी प्राप्ति थाय तेवो आश्रय न आपे, साधु-साध्वीओने दीक्षा आपी तेमने अष्ट प्रवचनमाता- पालन करवानी समजण पडे तेवी सामाचारी नि:स्वार्थपणे न शीखवे, वळी बाळ-अज्ञ-अबोध शिष्यो प्रत्ये, गाय जेम वाछरडाने जीभवडे चाटे-चुंबन करे तेम मोहपूर्वक चुम्बनादिक चेष्टा करे, यथार्थ मोक्षमार्ग न बतावे- न समजावे अने कोई साधु शिखवता होय तो तेनुं निवारण करे-आवा लक्षणवाळा सूरि-आचार्यने जैनशासनना शत्रु जाणवा. आवा आचार्यो मोक्षमार्गभंजक होय छे. १५-१६
विवेचन - सारा आचार्यना लक्षणो जाण्या तेम भ्रष्टाचारीना पण जाणवा उचित छे, कारण के तो ज कनक अने पीतळ वच्चे रहेलो तफावत समजाय. बाह्य देखाव परथी कोई पण प्रकारसाचुं अनुमान न थई शके, तेने माटे तो तेमनी रहेणीकरणी अने अनुष्ठानोनी बारीक तपास करवी जोईए. आवा मोक्षमार्गना भंजक आचार्यना पाशमां पडनार व्यक्तिना आत्मानो उद्धार थई शकतो
भसा-भा.
श्रीगच्छात्तार-पयन्ना-193