Page Text
________________
आ अविचारी कार्य कर्या पछी महाबळने घणो ज पश्चात्ताप थयो. तेवामां विचरतां विचरतां केवळी भगवंत आवी चढ्या. तेने वांदीने राजाए पुरोहितपुत्रनी वात पूछतां केवळी भगवंते रामना भवथी प्रारंभी सर्व वृत्तांत कही संभळाव्यो, जे सांभळी महाबळ राजाने तीव्र वैराग्य थयो. बाद निरतिचार चारित्र पाळी ते मोक्षे गयो. चक्षुइंद्रियना विषयमां चपलाक्षनी कथा
विजयपुर नगरमां विश्वंभरी नामनो राजा हतो. तेने कुशळ नामनो प्रधान हतो. ते नगरमां यशोधर नामनो श्रेष्ठी हतो. आ त्रणेने परस्पर घणी प्रीति हती. एकदा ए त्रणेने एकी साथे पुत्रो थया. ए त्रणे युवान थया एकदा प्रधाने श्रेष्ठीने का के-तमारो पुत्र सदाचारी नथी. शेठे पूछ्युं केम? प्रधाने का के-राजमार्गमां राजाना अंत:पुरनी राणीओ प्रत्ये कुदृष्टि करे छे. राणीओने जोवा माटे वारंवार ते मार्ग पर फर्या करे छे, माटे भविष्यमां ते विनाशने नोतरशे तेथी तेने तुं समजावजे. श्रेष्ठीए पुत्रने घणो समजाव्यो पण तेणे पोतानुं कुव्यसन तज्युं नहीं. एकदा राजाए श्रेष्ठीपुत्रने राणीओने : सरागदृष्टिथी जोतां जोयो एटले राजाए तेने काढी मूक्यो अने पोताना महेलमां आववानो निषेध कयों. श्रेष्ठीने पण पोताना पुत्रना दुराचारथी घणुं दुःख थयुं लोकोए पण तेनुं चपलाक्ष एवं नाम प्रसिद्ध कर्यु.
श्रेष्ठीए तेना दुर्वर्तन थी कंटाळी पोताना नोकर साथे परदेश मोकल्यो. त्यां पण ते चक्षुइंद्रियना आसक्तिथी नगरना प्रासादो, गवाक्षो, हवेलीओ जोतो फरे छे. बाग, बगीचा तथा वावडी ने तळावमां पण भटक्या करे छे. आ प्रमाणे फरतां फरतां तेणे एक महेलमा अत्यन्त सुन्दर पाषाणनी पूतळी जोई. तेने जोईने ते त्या ज बेसी रह्यो. भोजन करवानुं पण न सांभयु. नोकर तेने तेडवा आव्यो तो पण ते न उठ्यो. पछी नोकरे पाषाणनी पूतळी जेवी वस्त्रनी पूतळी करावी अने ते पाषाणनी पूतळीने ठेकाणे स्थापी. थोडी वार पछी ते पूतळी लईने पोताना उतारा तरफ चाल्यो एटले चपलाक्ष पण ते पूतळीने साची पूतळी मानीने तेनी पाछळ-पाछळ उतारे आव्यो. नोकरे हवे पोताना नगर प्रति प्रयाण कर्यु एटले चपलाक्ष पण तेनी साथे चाल्यो. रस्तामां चोर लोकोए धाड पाडी सर्वस्व लूंटी लीघु. पूतळी लुटाई जवाथी चपलाक्ष गांडो थई गयो. अटवीमां भमवा लाग्यो तेवामां राजानी राणीने त्यां क्रीडा करती निहाळी तेनी सामे एक दृष्टिथी जोई रह्यो. एटले राजपुरुषोए तेने मारी नाख्यो. मरीने ते पतंगीयो थयो. ते भवमां पण दीवामां घडी बळी मुओ. आप्रमाणे चक्षुरिंद्रियना वशपणाथी अनेक भवमां तेणे भ्रमण कर्यु. घ्राणेंद्रियना विषयमां गंधप्रियनी कथा__ पद्मखंड नामना नगरना राजा प्रजापतिने एक पुत्र हतो. तेने सुगंध ऊपर घणो ज प्रेम. जे कोई वस्तु होय तेने सुंघे तेथी लोकोए तेनुं गंधप्रिय एवं नाम पाडयु. एकदा ते राजपुत्र नदीमां क्रीडा करवा गयो. लाग जोईने तेनी अपरमाताए चूर्णयोगनी पडीकी करीने नदीना प्रवाहमां वहेती मूकी.
श्रीगच्छाचार–पयन्ना- २७५
| SR No. | 022586 |
| Book Title | Gacchayar Ppayanna |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Vijayrajendrasuri, Gulabvijay |
| Publisher | Amichand Taraji Dani |
| Publication Year | 1991 |
| Total Pages | 336 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari & agam_gacchachar |
| File Size | 31 MB |