________________
पण बोली नहीं. अरण्यमां तेनो त्याग करीने बंने भाईआ तो गुरु पासे गया. तेओना गया वाद सुकुमारिका पण सचेत थईने बेठी तेवामां एक सार्थ निकळ्यो. सार्थवाहे सुकुमारिकाने अतिशय रूपवंत जोईने पोतानी साथे लीधी. अने तेने पोतानी स्त्री करी. काळयोगे विचरतां विचरतां शसक ने भसक बंने ते सार्थवाहने गृहे गोचरी गया. सुकुमारिकाए ऊभी थई तेओने गोचरी वहोरावी पण बंने जणा विस्मय पामी तेने जोवा लाग्या.
सुकुमारिकाए पूछ्यु-शुं जुओ छो? तेओए कह्य-अमारी बहेन जेवी तुं जणाय छे पण ए वात केम संभवी शके ? कारण के अमे तो तेने वनमां मरणावस्थामां त्यजी दीधी छे. सुकुमारिकाए का-हुं तमारी बहेन ज छं. पछी सर्व वृत्तांत कही संभळाव्यो. एटले तेओए सार्थवाह पासेथी पोतानी बहेनने मुक्त करावीने दीक्षा अपावी. बाद अणशण स्वीकारीने स्वर्गमां गई. आ कथानो सार जाणी कदापि साधुए स्त्रीस्पर्श करवो नहीं. आ ज हकीकतनी पुष्टि करतां विशेष कहे छे के
जत्थित्थीकरफरिसं, लिंगी अरिहोवी सयमवि करिज्जा । तं निच्छयओ गोयम!, जाणिज्जा मूलगुणे भट्ठम् ।।८५ ।। कीरइ बीअपएणं, सुत्तमभणिअं न जत्थ विहिणा उ । उप्पन्ने पुण कज्जे, दिक्खाआयंकमाईए ॥८६ ।। [यत्र स्त्रीकरस्पर्श, लिङ्गी अहोऽपि स्वयमपि (स्वयमेव) कुर्यात् । तं निश्चयतो गौतम !, जानीयात् मूलगुणभ्रष्टम् ॥८५ ॥ क्रियते द्वितीयपदेन, सूत्राभणितं न यत्र विधिना तु।
उत्पन्ने पुन: कार्ये, दीक्षाऽऽतङ्कादिके ॥८६॥] गाथार्थ- साधुवेषधारी अने आचार्य पदवीथी विभूषित एवा मुनि पण जो स्वयं स्त्रीनो कर-स्पर्श करे तो हे गौतम ! जरूर जाणवू के ते गच्छ मूळगुणथी भ्रष्ट छे. अपवाद मार्गथी पण स्त्रीनो करस्पर्श करवानो निषेध कर्यो छे परंतु दीक्षानो नाश थाय तेवं गंभीर कारण आवी पडे तो जे गच्छमां आगमोक्त विधि जाणनारा द्वारा ज स्पर्श कराय तेवा गच्छने सुगच्छ जाणवो. ८५-८६
विवेचन- स्त्रीस्पर्श केटलो कामोत्तेजक छे ते आपणे पूर्वे जोई गया छीए एटले शास्त्रकारे आचार्यपदथी विभूषित तेमज प्रौढ विचारशील साधने पण तेना स्पर्शनो निषेध कर्यो छे. श्रीमहानिशीथ सूत्रना पांचमा अध्ययनमां का के–“जत्थित्थीकरफरिसं, अंतरिया कारणे वि उत्पन्ने । अरिहावि करिज्ज सयं, तं गच्छं मूलगुणमुक्कम ॥१॥” जे गच्छमां पदवीधर साधु वस्रादिकथी आच्छादित स्त्रीनो हाथ, कारण उत्पन्न शये सते पण स्पर्श तेने चारित्र गुणरहित जाणवो. ते ज अध्ययनमा विशेष का छे के–“जण्णं गोयमा! मेहुणं तं एगंतेणं ३ णिच्छयओ ३ बाढं ३ तहा आउतेउसमारंभं च सव्वहा सव्वप्पयारेहिंसययं विवज्जेज्जा।” अर्थात् हे गौतम ! मैथुन अने अपकाय तथा अग्निकायना आरंभने सर्व प्रकारे निश्चयपूर्वक हमेशां वर्जवो. शास्त्रकार विशेषमां
श्रीगच्छाचार-पयन्ना- २२९