________________
१५७
पमायट्ठाणं. समो य जो तेसु स वीयरागो ॥२२॥ रूवस्स चक्खं गहणं वयन्ति
चक्खुस्स रूवं गहणं वयन्ति । रागस्स हेउं समणुन्नमाहु दोसस्त हेलं अमणुन्नमाहु
॥ २३ ॥ रूवेसु जो गिद्धिमुवेइ' तिवं
अकालियं पावइ से विणासं । रागाउरे से जह वा पयङ्गे
आलोयलोले समुवेइ मच्चुं ॥२४॥ जे यावि दोसं समुवेइ तिवं
तसि क्खणे से उ उवेश दुक्खं । दुहन्तदोसेण सपण जन्तू
न किंचि रूवं अवरुज्जई से एगन्तरत्ते रुइरंसि रूवे 'श्रतालिसे से कुणई पओसं । दुक्खस्स संपीलमुवे बाले न लिप्पई तेण मुणी विरागो' ॥२६॥ रूवाणुगासाणुगए य जीवे
चराचरे हिंसइ गरूवे। चित्तेहि ते परितावेइ बाले पीले अत्तट्ठगुरू किलिट्टे
॥ २७ ॥ रूवाणुवाएष परिग्गहण
१ Ch. ( चा.) गेहि. A (आ.) गिद्ध. २ ( आ.) अया'. ३ Ch. ( चा. ) रागा. A (मा.) वियरागो.