________________
उत्तराध्ययनसूत्रम् (अध्य्यनं ९ )
आमोसे लामहारे यय गंठिभेए य तक्करे ।
नगरस्स खेभं काऊण, तओ गच्छसि खत्तिया ।। २८ ॥ एयमठ्ठे निसाभित्ता, हेऊकारणचोइओ ।
तओ नमी रायरिसी, देवेदं इणमब्बवी ।। २९ ।। अस तु मणुस्सेहिं, मिच्छा दंडो पजुज्जइ । अकारिणोऽत्थ बज्झति, मुच्चइ कारओ जणो ॥ ३० ॥ एमट्ठे निसामित्ता. हेऊकारणचोइओ । तओं नमिं रायरिसिं, देविंदा इणमब्बवी ॥ ३१ ॥ जे केइ पत्थिवा तुज्झ, नानमंति नराहिवा । वसे ते ठावइत्ताणं, तओ गच्छसि खत्तिया ।। ३२ ।। एयम निसामित्ता, ऊकारणचोइओ |
तओ नमी रायरिसी, देवेंदं इणमब्बवी ॥ ३३ ॥ जो सहस्सं सहस्साणं, संगामे दुज्जए जिणे । एगं जिणेज्ज अप्पाणं, एस से परमो जओ || ३४ || अप्पाणमेव जुज्झाहि, किं ते जुज्झेण बज्झओ । अप्पाणमेवमप्पाणं, जइत्ता सुहमेहए ।। ३५ ।। पंचि दियाणि कोहं, माणं मायं तहेव लोहं च । दुज्जयं चेव अप्पाणं, सव्वं अप्पे जिए जियं ॥ ३६ ॥ एयम निसामित्ता, ऊकारणचाइओ ।
तओ नमि रायरिसिं, देविदेो इणमब्बबी || ३७ ॥
जइत्ता विउले जन्ने, भाइत्ता समणमाहणे ।
दत्ता भोच्चा य जिट्ठा य, तओ गच्छसि खत्तिया ।। ३८ ।।
२७