________________
१४
उत्तराध्ययनसूत्रम् (अभ्ययन ४) स पुब्बमेव न लभेज पच्छा, एसोधमा सासयवाइयाण । विसीयई सिढिले आउयम्मि, कालोवणीए सरीरस्स भेए ।। ९॥ सिप्प न सकेइ विवेगमे, तम्हा समुट्ठाय पहाय कामे । समिच लोय समया महेसी, अप्पाणुरक्खी चर अप्पमत्ते ॥१०॥ मुह मुहूं मोहगुणे जयंत अणेगरूवा समण चरत । फासा फुसती असमंजस च, त तेसिं भिक्खू मणसा पउस्से ।११। मंदा य फासा बहुलाहणिज्जा, तहप्पगारेसु मण न कुज्जा । रखिज काहं विणएज माणं, मायं न सेवेज पयहिज्ज लोह ॥१२॥ जे मखया तुच्छपरप्पवाई, ते पिज्जदोसाणुगया परज्झा । एए अहम्मे त्ति दुगुछमाणा, पंखे गुणे जाव सरीरभेओ ॥१३॥ ति बेमि ॥ इति असंखयं णाम चउत्थ-अज्झयण समत्तं ॥ ४ ॥
अह अकाममरणिय पंचम अज्झयण । अण्णव सि महाहंसि, एगे तिण्णे दुरुतरे । तत्व एगे महापण्णे, इम पण्हमुदाहरे ॥ १ ॥ संति मे य दुवे ठाणा, अक्खाया मरणंतिया । अकाममरणं चेव, सकाममरणं तहा ।। २ ।। बालाण अकाम तु, मरणं असई भवे । पंडियाणं सकाम तु, उक्कोसेणं सइ भवे ॥ ३ ॥ वत्थिम पढम ठाणं, महावीरेण देसियं । कामगिद्धे नहा बाले, मिस कराइ कुबह ॥ ४ ॥
