________________
१२०. इहलोग दुहावहं विऊ, परलोगे य दुहं दुहावहं !
विद्धंसणधम्ममेव तं, इति विज्जं कोऽगारमावसे ॥१०॥ १२१. महयं पलिगोव जाणिया, जा वि य वंदण-पूयणा इहं ।
सुहुमे सले दुरुद्धरे, विदुमंता पजहेज्ज संथवं ॥११॥
१२२. एगे चरे ठाणमासणे, सयणे एगे समाहिए सिया ।
भिक्खू उवधाणवीरिए, वइगुत्ते अज्झप्पसंवुडे ॥१२॥ १२३. णो पीहे णावऽवंगुणे, दारं सुन्नघरस्स संजते ।
पुट्ठोण उदाहरे वयिं, न समुच्छे नो य संथरे तणं ॥१३॥
१२४. जत्थऽत्थमिए अणाउले, सम-विसमाणि मुणीऽहियासए।
चरगा अदुवा वि भेरवा, अदुवा तत्थ सिरीसिवा सिया ॥१४ । १२५. तिरिया मणुया य दिव्वगा, उवसग्गा तिविहाऽधियासिया।
लोमादीयं पिण हरिसे, सुन्नागारगते महामुणी ॥१५॥ १२६. णो आवऽभिकंखे जीवियं, णो वि य पूयणपत्थए सिया ।
अब्भत्थमुवेंति भेरवा, सुन्नागारगयस्स भिक्खुणो ॥१६॥ १२७. उवणीततरस्स ताइपो, भयमाणस्स विवित्तमासणं ।
सामाइयमाहु तस्स जं, जो अप्पाणं भए ण दंसए ॥१७॥ १२८. उसिणोदगतत्तभोइणो, धम्मट्ठियस्स मुणिस्स हीमतो।
संसग्गि असाहु रायिहिं, असमाही उ तहागयस्स वि ॥१८॥
32