________________
२.
बिइयमज्झयणं 'वेयालियं' पढमो उद्देसओ
८९. संबुज्झह किं न बुज्झह, संबोही खलु पेच्च दुल्लभा । हूवणमंति रातिओ, णो सुलभं पुणरावि जीवियं ॥ १॥
९०. डहरा वुड्ढा य पासहा, गब्भत्था वि चयंति माणवा । सेणे जह वट्टयं हरे, एवं आउखयम्मि तुट्टती ॥२॥
९१. माताहिं पिताहिं लुप्पति, णो सुलभा सुगई वि पेच्चओ । एयाइं भयाइं देहिया, आरंभा विरमेज्ज सुव्वते ॥ ३ ॥
९२. जमिणं जगती पुढो जगा, कम्मेहिं लुप्पंति पाणिणो । सयमेव कडेहिं गाहती णो, तस्सा मुच्चे अपुट्ठवं ॥ ४ ॥
९३. देवा गंधव्व- रक्खसा, असुरा भूमिचरा सिरीसिवा ।
राया नर- सेट्ठि - माहणा, ते वि ठाणाइं चयंति दुक्खिया ॥ ५॥
९४. कामेहि य संथवेहि य, गिद्धा कम्मसहा कालेण जंतवो । ताले जह बंधणच्चुते, एवं आउखयम्मि तुट्टती ।। ६ ।
९५. जे यावि बहुस्सुए सिया, धम्मिए माहणे भिक्खुए सिया । अभिनूमकडेहिं मुच्छिए, तिव्वं से कम्मेहिं किच्चती ॥७॥
९६. अह पास विवेगमुट्ठिए, अवितिण्णे इह भासती धुवं । हिसि आरं कतो परं, वेहासे कम्मेहिं किच्चती ॥८॥
24