________________
( ૧૧૪ )
वर्ण्य सौवर्णसपीठं । गरीयोऽगुरुधूपनं ॥
1
અન્વંતર વતુશારું | સોડમ્પેઇ: શુશ્રયત્ ॥ ૨ ॥ અઃ—એક દિવસે તે પેાતાના ઘરમાં મનેાહર અગુરૂના પવાળા અંદરના ચેાગાનમાં મનેાહર સુવર્ણના માજોઠપર એડ છે, ારા वसंततिलका प्रोचे । तदा तं शरलाशया ।।
गृहद्वारेऽद्य किं चक्रे | नाथ वेषांतरं त्वया || २७ ॥
અર્થ:—ત્યારે સરલ આશયવાળી વસતિલકાએ તેને કહ્યું કે, હે નાથ ! આજે ઘરને મારણે આપે બીજો વેષ શામાટે ધારણ કર્યાં હતા ? भवन्मनोविनोदाय । तथा चक्रेऽथ तामृजुं ॥
सवितारयन् । विवेकी हृद्यचिंतयत् ॥ २८ ॥
અર્થ:—તારા મનને આનંદ આપવામાટે મે તેમ કર્યું હતું, એવી રીતે તે સરલ સ્વભાવવાળી વસંતતિલકાને ઠગાથકા તે બુદ્ધિવાન ધસ્મિલ મનમાં વિચારવા લાગ્યા કે, ૫ ૨૮ ૫
नान्यद्वेषं चकाराहं । वदत्येवमियं पुनः ||
I
इह मन्येऽहमन्येन । भवितव्यं नरेण तत् ॥ २९ ॥ અ:—મે’ બીજો વેષ કર્યાં નથી, અને આ એમ કહે છે, માટે હું ધારૂ' છું કે અહીં કાઇક બીજો પુરૂષ આવેલા હોવા જોઇએ. રાં विद्यातिरोहिततनु- र्ननु सोऽप्यत्र तिष्टति ॥
न हि दृश्यवपुर्मर्त्यः । स्थातुं शक्तो ममौकसि ॥ ३० ॥ અ:—તે પુરૂષ ખરેખર વિદ્યાથી ગુપ્ત શરીરવાળા થઇને અહી રહે છે, કેમકે દેખાતા શરીરવાળા માણસ અહીં મારા ઘરમાં રહેવાને સમર્થ નથી. ॥ ૩૦ ॥
તતઃ સ તકોાયું । વિતયમંતરાય ॥
વિતસ્તારાજી સિંદૂ——નવુંને સમંતત; // ૨૨ // અ:—પછી તેણે તેને મારવાના ઉપાય ચિતવીને તુરંત ઘરની અંદર ચાતરફ સિધારના ભૂકાના સમુહુ પથરાવ્યા. ।। ૩૧ ૫ स्वयं च वंचनाचंचुः । पंचानन सहम्बलः ।।
करे कृपाणमादाय । स प्रच्छन्नमवस्थितः ।। ३२ ॥ અ:—અને ઠગવામાં કુશલ તથા સિંહસરખા બલવાન તે પોતે હાથમાં તલવાર લેકને ગુપ્તપણે રહ્યો. ॥ ૩૨ ॥
