________________
( ૪૯૩ ). उदिते प्राविप्रये मेघे । मोघिते मरुता मया ।। विलापिन्यः कलापिन्य । इव स्थास्यंत्यमूः कथं ॥ ८६ ॥
અર્થ–આ સ્ત્રીઓના સ્વામીરૂપી મેઘને ઉદય પામતાંજ પવન ની પેઠે મેં નષ્ટ કર્યાથી મયૂરીની પેઠે વિલાપ કરનારી આ સ્ત્રીઓના હવે શુ હાલ થશે ? ૮૬ છે
विमृश्येति शनैर्बिभ्य-दिव प्रोवाच धम्मिलः ॥ भद्रे तद्घातपापेन । सोऽयं लिप्तोऽस्ति मानवः ।। ८७ ॥
અર્થ–એમ વિચારીને બીકણની પેઠે તે ધમ્મિલ ધીમેથી બોલે કે, હે ભદ્રે ! તે વિદ્યાધરના ઘાતના પાપથી આ માણસ વ્યાપ્ત થયો છે.
તત્તર શિરણ – ચંનયંતી સુવું છે गद्गदं न्यगदन्नूनं । बलिनी भवितव्यता ।। ८८ ॥ અર્થ:-ત્યારે મસ્તક ધૂણાવવાથી મનનો શેક પ્રગટ કરતી થકી તે કન્યા ગદ્ગદકંઠે બોલી કે ખરેખર ભવિતવ્યતા બલવાન છે. ૮૮
धम्मिलोऽभिदधे बाले । किमेवं खिद्यसे वृथा ॥ વૈવાયત્તા યાદ રાઈ-સિદ્ધિઃ જિં તત્ર શનૈઃ | ૮૨ | રમ –ત્યારે ધમિલ બોલ્યો કે હે બાલિકા ! હવે તું ફિકર શા માટે ખેદ પામે છે ? કેમકે કાર્યની સિદ્ધિ દેવાધીન છે, તેમાં શેક કરવાથી શું થવાનું છે? તે ૮૯ છે
साह साहसिकोत्तंस । न मे दुःखं मनागपि ॥ રકચરવૃજેવા વાળ ફાનિનો ને | ૨૦ ||
અર્થ ત્યારે તે કન્યા બેલી કે હે સાહસિકશિરોમણિ ! મને તે હવે જરા પણ દુ:ખ નથી, કેમકે પર્વતના શિખરની પેઠે શુ જ્ઞાની મુનિની વાણું ચલાયમાન થાય છે? ૯૦ છે
यावदेतद्भववृत्तं । खेचर्योपियाम्यहं ।। तावदत्र प्रतीक्षेथाः । सौधमृद्धनि बद्धक् ॥ ९१ ॥ અર્થ –હવે હું જેટલામાં આ તારૂં વૃત્તાંત તેની બન્ને વિદ્યાધરીબહેને જણાવું ત્યાં સુધી તારે આ મહેલની ટચપર દષ્ટિ રાખીને અહી રાહ જોઈ બેસવું. ૧ |
भोत्स्ये राग मुनिप्रोक्त-प्रियप्राप्त्या तयोर्यदि ॥ रोपयिष्ये पताका त-द्रक्ता सौधस्य मूर्द्धनि ।। ९२ ॥
