________________
(850) कर्मव्यग्रोsपि कोक्कासी - ऽवकाशं लभते यदा ॥
-
DIT ત ્ા તાઃ । મયાતિ નિયે સ્વયં || ૬૮ || અ:—કા માં વ્યગ્ર છતાં પણ જ્યારે તે કાક્કાસને ફુરસદ મલતી ત્યારે તે કુલક નામના સુતારને ઘેર જતા. ૫ ૬૮ ૫ स तु तक्षा क्रमायाते । मर्मज्ञो वास्तुकर्मणि ।। શાયરશ; પુત્રાન્ । તે તુ સર્વે પ્રમાલિનઃ || ૬ ||
1
અ:—તે હુશિયાર સુતાર વાર પરાથી ચાલી આવતી પેાતાની વાસ્તુવિદ્યામાં પ્રવિણ હેાવાથી પાતાના પુત્રને તે વિદ્યા ભણાવતા હતા, પરંતુ તેઓ સઘલા આળસુ હતા. ૫ ૬૯ ૫ न हि स्वगृहविद्यायां । शिष्यः प्रायेण सादराः ॥
सुरूपायामपि स्वीय- कामिन्यां कामुका इव ॥ ७० ॥ અ:—કેમકે મને હર રૂપવાળી એવી પણ પાતાની સ્રીમાં જેમ કામી તેમ પ્રાયેં કરીને શિષ્યા પેાતાના ઘરની વિદ્યામાં આદરવાળા હાતા નથી. ॥ ૭૦ u
कलौ सोऽभियुक्तोऽभूत् । कोकासस्तैरनादृते ।। મત્તે વિરોઝમોહે । ય મૂતિનં નૈઃ ॥ ૭૨ ||
અર્થ:—પછી રાજપુત્રાએ છેડી દીધેલાં ભાજનમાં જેમ વધ્યુ ઘટયુડ ખાનારા તેમ તેઓએ ઉપેક્ષેલી કલાએના સમુહુમાં તે કાક્કાસ આદરવાળા થયા. ૫ ૭૧ ॥
तस्याभियोगमालोक्य | कुलकः पुलकं वहन् ||
तमेवावीभणन्न स्व-परव्यक्तिर्गुणार्थिनां ॥ ७२ ॥
અ:—તેના ઉદ્યમ જોઇને તે કુલક સુતાર રામાંચિત થયેાથકા તેનેજ ભણાવવા લાગ્યા, કેમકે ગુણવાન માણસાને સ્વપરના તફાવત હેતા નથી. !! ૭૨ ॥
सोऽपि स्वल्प दिनैः शिल्प-कल्पमस्वल्पमगृहीत् ॥ बुभुक्षितस्य किं वेला – प्रयासः प्राशने लगेत् ॥ ७३ ॥ અ:—તે કાઢાસે પણ સમસ્ત શિલ્પશાસ્ત્ર થોડા દિવસેામાંજ શીખી લીધું, કેમકે ભુખ્યા માણસને ભેાજન કરવામાં શું વખત કે પ્રયાસ લાગે છે? ॥ ૭૩ ॥
लक्ष्मीं च वास्तुविद्यां च । प्राप्य यानेन तेन तौ ॥ धनश्थ सूत्रधारश्च । पुनः स्वस्थानमीयतुः ॥ ७४ ॥
