________________
( ૨૧૧ )
---
भुकुटी भीष्म भालोऽथा - भ्यधाद्विद्याधराधिपः ॥ अभुदभूतपूर्वा भो - श्रुत्यांतचौरिका कुतः || २७ । અર્થ:—હવે ભ્રુકુટીથી ભયંકર થયેલાં લલાટવાળે તે વિદ્યાધરપતિ માલ્યા કે અરે! આ જિનમંદિરની અંદર અગાઉ કદી પણ ન થયેલી એવી ચારી કયાંથી થવા લાગી ? ॥ ૨૭ u
यस्य चैत्यालये चेत — चिनुते चौर्यचापलं || સોનામે શમતાં ! જમતાં જોવવાદે ॥ ૨૮
અઃ—આવી રીતે જિનમદિરમાં પણ જેનું મન ચારી કરવામાં તત્પર થયું છે તે તુરત મારા ક્રોધરૂપી અગ્નિમાં પતંગણું પામેા?
गच्छ वत्सेधुना प्रात-स्त्वां करिव्ये प्रमोदिनीं ॥
इत्युक्त्वा प्रस्थितो विद्या-धरेशो विससर्ज तां ॥ २९ ॥ અ:—હે વત્સ હમણાં તે તું જા? પ્રભાતે તને ખુશી કરીશ, એવી રીતે તેણીને વિસર્જન કરીને તે ચાલતા થયા. ૫ ૨૯ ૫ साथ प्राप समं भर्ता । निजं वेश्म विमानगा ||
कुमारोऽप्येत्य धाम स्वं । निशाशेषमवाहयत् ।। ३० ।। અ:—હવે તે કનકવતી વિમાનમાં બેસીને ભર્તારસહિત પેાતાને ઘેર ગઇ, તથા તે ગુણવર્મા કુમારે પણ પેાતાને ઘેર આવીને બાકીની શત્રિ નિમન કરી. ॥ ૩૦ ॥
प्रातः प्रदाय मित्राय | कुमारस्तत्पदगदं ॥
गत्वा वध्वा गृहं सत्रा । तया रंतुं प्रचक्रमे ॥ ३१ ॥ અર્થ:—પ્રભાત મિત્રને તે ઝર ટ્રેઇને, તથા કનકવતીને ઘેર જઇને તેણીની સાથે તે રમવા લાગ્યા. ॥ ૩૧ ॥
सान्यगादीदमी दूरे । मुच्यतां देव देवनाः ||
Tપૃષ્ટ નિવ્રુત્ત ! ગામિત્રેળ મહાશય ||.૩૨ ||
-
અર્થ: યારે કનકવતી મેલી કે હે સ્વામી! આ પાસાઓને હમણા દૂર મુકે? અને ગઇ કાલે પૂછેલું ધ્રુઘરીનું વૃત્તાંત પ્રથમ મિત્ર ભારફતે કહેવરાવા ? ॥ ૩૨ ॥
सोऽवदद्विदितं क्षाम – विलने लग्नतो मया ॥ િિચત્તાવાન્ય વ્યક્તિ । વસ્તું સખ્યવિચિંતય ॥૨૨ ||
