________________
૩૦
અંધારી રાતે ફરતા, દીવા વીના વચ્ચે ઉભા કરેલા મોટા થાંભલા સાથે પોતાનુંજ માથું ફુટે છે, તેમ પેાતાના હૃદયમાં એક જ્ઞાન રૂપી દીવા પ્રકટ ન કર્યાં હાય ત્યાં સુધી, સ`સાં ૨માં સ્વાભાવિક આવતા દુખે વડે પેતાને મહા દુઃખી માની લઇ, તમામ ધર્મ ધ્યાનાદિને મુકી દઈ અવળે માર્ગે ચડી જાય છે—એટલે કે મેહરૂપ અંધકારમાં નિમગ્ન થઇ જાય છે. સંસારમાં બધી વાતનું ઠીકજ કયાંથી હાય ? માટે કોઈ જન્મે ને કાઇ મરે છે, કોઇ રાંડે છે કાઇ માંડે છે એવુ તેા કોઇ ઘર નથી, કે કેઇ સ્થાન પણ નથી કે જ્યાં જન્મ-મરણ થયા કરતું ન હ્રાય ? તેટલા માટે આ સ’સારમાં નવા નવા પ્રકારના દુ:ખાના ધક્કા લાગ્યાજ કરે છે. તેમાં જો વિવેકરૂપી સૂર્યના ઉદય થયા તા કેટલાએક દુઃખા સેવ નાશી જાય છે. તેથી ધર્મ કરણી કરવાના પણ અવકાશ મળે છે. વિવેકહીન પુરૂષાને ઘરના, બહારના, પેાતાના, અન્યના, વેપારના રાજગરના એમ અનત પ્રકારના કામકાજ કરવાથી પાણી પીધા જેટલી પણ નિવૃત્તિ મળી શકતી નથી તેા તેને પારલૈાકિક સુખમાટે ધર્મ કરણી કરવાના સમયજ ક્યાંથી મળે ? પણ વિચાર કરી કે ચક્રવતીએ પણ રાજ્ય સબંધી અનેક કાર્યો કરવા છતાં ધર્મકરણી તેમાં મુળ મૂકતા નહતા. કારણ એ હતું કે તેમનામાં વિવેક હતા. આપણે પશુ આપણા નાના ઘરનુ` રાજ્ય ચલાવવામાં પણ વિવેક રાખવા જોઈએ. એટલે ઘરમાં રહેનાર માણસાને ઘર ધધા વહેંચી આપવા. જે જેને ચેાગ્ય હેાય તે
ય
