________________
- ૨૨ એટલાજ શબ્દ બકવા લાગે? નિરાશ થઈ રાત્રે ઘેર આ.. વ્યા ત્યારે ઘરના માણસે એ ખબર અંતર પુછવા માંડી
ધોતા ગઈ” તે રીવાય બીજો પ્રત્યુત્તરજ ન મળે ? જે પુછે તેને તેજ શબ્દ ? છેવટે ચિત્ શ્રમ થવાથી ગુરી પુરીને મરણને શરણ થયે ! એટલાજ માટે શાસ્ત્રકારે કહે છે કે ધનવાન દરદ્ધિ થાય અને દરદ્રિધનવાન થાય, માટે ધનમાં જે અતી તૃષ્ણ રાખવી તે કેવળ દુઃખનુજ કારણ છે, એજ ધન ઉપાર્જન કરવાની ઈચ્છામાં, કેટલાએક દેશ દેશાંતર ભટકે છે, અનંત પ્રકારના દુઃખ સહન કરે છે, લડાઈઓમાં માથા કપાવાને પણ કબુલ થાય છે. કેટલાએક જીની પાસે જીવે ત્યાં સુધી સુખે અન્ન વસ મળે એટલુ ધન હોય છે છતાં તેને વધારવામાંજ અનંત કષ્ટ સહે છે પણ સમજતો નથી કે તૃષ્ણ આકાશ માફક અનત છે.
શાસ્ત્રકારે વાર વાર કહે છે કે હે જીવ! ધનને વિષે રહેલી અતી તૃષ્ણાને વિચાર કરી, જે ત્યાગ કરીશ તેજ તુ સુખી થઈશ અન્યથી સુખ મળવું ગગન કુસુમવત્ સમજજે? કારણ કે જેમ જેમ લાભ વધતું જશે તેમ તેમ તે લેભની વૃદ્ધી પણ સાથેજ રહેલી છે સર્વ અનર્થનું મુળ પણ તે લેભજ છે. ઠીક કહ્યું છે કે રોમન લિમ્ II, જે તારામાં લેભ હોય તે બીજા અવગુણોનું તારે શું કામ છે? એટલે કે લેભમાંજ સઘળા અવગુણ વ્યાપી રહયા છે, જગતમાં કહે વાય છે કે–નંદરાજા જેટલું ધન કેઈની પાસે નહીં હતુ પણ
