________________
[२१०] साहू गुणेऽसाहू, गिन्दादि साहू गुण मुच्चसाहू, वियाणिया अप्पगमप्पए, जो रागदोसेहिं समोस को ॥ ११ ॥ तदेव डहरं च मल्लगं वा, इबी पुमं पवश्यं गिहं वा, नोदीलए नोविय खिसएजा, थंनंच कोहंच चए स पुको ||१२|| जे भाषिया सययं माणयंति, जुत्तेष कन्नं निवेस ति; ते माणए मारिदे तवस्सी, जिदिए सच्च रए स पुजो ||१३|| तेसिं गुरूणं गुणसागराणं, सुच्चाण मेदावी सुभासियाई, चरे मुणी पंच रए तिगुत्तो, चउकसायाव गए स पुको ॥ १४ ॥ गुरु मिद सययं पडियरिय मुणी, जिणमय निजणे अभिगम कुसले, धुणिय रय. पुरेकरूं, जासुर मडलं गईं गय तिबेमि ॥ १५ ॥ ॥ इति विषय समाहीए तो उद्देसो सम्मत्तो ॥
( गद्यम् )
सुयं मे श्रासं तेषं जगवया एव मरकायं इह खलु थेरेहिं भगवंतेहिं चत्तारि विजय समाही ठाणापन्नता, कयरे खलु ते थेरेहिं भ
